ПАСЬТӦМ НЫВБАБА

«Мый сідзи дзорган пасьтӧм баба вылас? —
Музейын ёртӧй тувкис меным бокӧ. —
Тэ тані, карас, эн жӧ дзикӧдз ылав,
Ӧд пӧлыд вермас видзӧдлыны лёка».

Ме сылы шуи: «Нылыс вывті мича,
Кор нинӧм абу дзебыштӧма сылысь...
Ме, кодыр колӧ, зэв жӧ вежавидза,
Ог некор думайт пакӧститӧм йылысь».

Эг висьтав ёртлы, нинӧм тӧдны сылы,
Кыдз бабаяскӧд пывси, дас кӧть тырис,
И зонмалігӧн мыйта пасьтӧм нылыс
Ю шӧрӧ вӧлі куртӧм бӧрын пырас.

Эз некод лыддьы тайӧс некор грекӧн,
А збыльысь грексӧ вӧчны йӧзысь полім.
Ми мичаджыка збыльысь олім сэки,
Ми сӧстӧма да югыда сэк олім.

И пасьтӧм нылыс водзын сувтны ӧні
Мен бара тшӧктіс Енмӧн сетӧм мичыс.
Ог вежӧрт, дыр-ӧ сулала да кӧні —
Ме видзӧда и ӧттшӧтш вежавидза.