ТУЙЫН

Мен быдлаӧ волыны сюрліс,
Ӧд ветлӧмсьыс некор ог пӧт,
И примитліс гӧсьтӧс моз бура
Дзик некор на аддзывтӧм тьӧт.

Дерт, абусӧ меным эз корсьысь,
Но бытьысьӧн пузьӧдліс чай.
Ме ырскылі чашкалӧн дорсьыс
Да эскылі — тайӧ и рай.

Ме висьтасьлі, кытысь да кодлӧн,
И кодарӧ нуӧдӧ мог,
А тьӧтӧыс лӧсьӧдліс водны,
Мед нюжӧдлі атшалӧм кок.

И казьтывліс олӧмсӧ ачыс,
Код вӧлӧма пемыд и лӧз.
И шоныда лолаліс пачыс,
Дзик быттьӧкӧ картаын мӧс.