ӦТУВЪЯЛУН

Биыс азыма керкасӧ сёйис,
Вӧлі яр, кыдз тай тшыгъялӧм звер.
Сиктным васӧ кӧть жуявтӧдз койис,
Весиг шомаліс подувса кер.

Колис сы кежысь, вылас мый вӧлі,
Курыд синваӧн бӧрдысь семья.
Кытчӧ воштысьны трачкӧдчысь тӧлын?
Кӧні виччысьӧ коньӧрӧс ма?

Но ӧд сійӧн и вынаӧсь йӧзыс,
Мый оз эновтны, шляка кӧть зэр.
Муртса тӧдчыштіс асывнас лӧзыс, —
Ставӧн кайисны пӧрӧдны кер.

Мыйӧн мыччӧдчис сиктаным тулыс,
Керка кыпаліс важсьыс на бур.
Вӧлі пытшкӧсыс ыджыд да гулыд,
Сӧмын син улӧ нинӧм эз сюр.

Но эз ямлы тай йӧзыслӧн бурыс:
Быдӧн чуктӧдіс верманатор.
Тасьті-паньыд и паськӧмыд сюрис,
Лоис ведра и песласян вор.

Тайӧ паметьысь некор оз вунлы:
Ме ӧд тӧдмалі йӧзыслы дон.
Быттьӧ памятник ӧтувъялунлы,
Керка сулалӧ мича да ён.