МЕДМУСА КАД

Со и воин тэ, медмуса кадӧй,
Бара менсьым мед кыпӧдны лов.
Тэкӧд олам ми ӧтвылысь, ладӧн,
Тэкӧд кыкнанным корсям любов.

Но оз радейтны менӧ ни тэнӧ,
Менам вой тӧла, зэръяса гӧсьт.
Тэнӧ — кӧдзыдысь, зумышысь — менӧ,
Оз ӧд тӧдны, мый сьӧлӧмным пӧсь.

Тэ со зарниӧн вӧччӧдін мусӧ,
Зілин йӧзыслы, челядь моз рад.
Но оз шуны, мый тэ — медся муса,
Кӧть и няня да вотӧса кад.

Тэнӧ видӧ со дзодзӧглӧн кӧлысь:
Чужан муын пӧ овны оз сет.
Весиг тэ вылӧ дузъялӧ тӧлысь,
Кымӧр сайысь кор войнас оз пет.

Меным сьӧкыд жӧ, другӧй, зэв сьӧкыд,
Тӧда: кокньыдыс некор оз ло.
Ӧтнам томлунлысь вояссӧ кӧки,
Ӧні ёртъясӧй этша жӧ со.

Век жӧ тэкӧд ми шудаӧсь, радӧсь.
Вай тэ дырджык на ме дорын ов.
Сьӧлӧм кылӧ нин, медмуса кадӧй, —
Сюрас миянлы ыджыд любов.