* * *

Пыж вӧчны дедӧ вӧлі кужӧ,
Сідз вӧчас, ва оз пыр ни войт.
Сы киясын пыр вӧлі чужӧ
Оз пыж, а мича, лӧсьыд мойд.

— Но, пиук, сӧв жӧ, — шуас вӧлі, —
Ми видлам сылысь стать и сям.
Оз, гашкӧ, путкыльт ваас тӧлыс —
Ме чайта: пыжыс абу рам.

И лэбліс пыжным лэбач моза,
Эз повзьӧд сійӧс юлӧн от.
Ме полі: кыръяс каяс оз-а,
И оз-ӧ пыдӧсӧдыс пот?

Но пыр жӧ вӧлі радлун чужас,
Кор нюмдас дедӧй: он пӧ пӧд...
Ме ӧні пыжтӧ вӧчны кужа,
Но абу сылӧн мыйкӧ ӧд.