ВЫЛЬ РУЧКА

Ниналы ньӧбисны выль ручка. Пуысь. Помыс быттьӧ вӧлыштӧма, кирпич рӧма дзоридзьяса, да нӧшта на «Сыктывкар» гижӧма.

Классын некодлӧн татшӧмыс абу. Весиг Лида, кодкӧд Нина пукаліс ӧти парта сайын, эз вермы терпитнысӧ, корис сылысь коми кыв урок вылын:

— Вайлы, ме тэ ручкаӧн гижышта.

— На, — эз ышнясь Нина, — зэв ӧд мичаа гижӧ, вӧсньыда, — содтӧд ошйысис.

Вежсисны ручканас, а Валентина Петровна гижис дӧска вылӧ:

Диктант.

Арын.

Зэв зіля гижис Нина тайӧ кывъяссӧ тетрадьӧ. А сэсся кыйкнитліс, кыдзи артмис Лидалӧн. А сылӧн нӧшта мича лоӧма. «Вот и нянь воис», — гижӧны челядь Валентина Петровна бӧрся. Шы ни тӧв классын, ставӧн уджалӧны. А учительница ветлӧдлӧ партаяс костті да водзӧ шуалӧ: «Шепъяс гырысьӧсь, сьӧкыдӧсь».

А Нина гижас ӧти кыв да бара нин Лида тетрадьӧ видзӧдӧ, кыдзи сылӧн артмӧ выль ручканас гижӧмыс.

Лӧсьыда-ӧ? Зэв мичаа Лида гижӧ, став шыпасъясыс ӧтсудтаӧсь, гӧгрӧсіникӧсь, быттьӧ став букваыс «о» вылӧ мунӧ. Гижӧ Нина и любуйтчӧ, кутшӧм мичаа гижӧ выль ручканас Лида.

Матыстчис Валентина Петровна нывкаяс дорӧ да мӧдіс шензьыны:

— Нина, тэ нӧ мыйла талун сэтшӧм мисьтӧма гижан? Тетрадь кузяыд быттьӧ рака келалӧма. Али висян?

— Ог, — муртса кывмӧн шуыштіс Нина.

— А мый нӧ либӧ лои? Видзӧдлы, кутшӧм мичаа Лида гижӧма. Тэныд сы моз жӧ колӧ велӧдчыны.

— Сійӧ ӧд менам выль ручкаыс сы киын сэтшӧм мичаа гижӧ. Ассьыс лёка гижысь ручкасӧ меным сетіс да, дерт, — вочавидзис Нина.