ВОЙ ШӦР ВОЙӦ РЯЗАНЬ КАРЫН

Джынъя тӧлысь, быттьӧ чегӧм кӧвдум,
Войбыд югзьӧ тэ весьтын, Рязань.
А мем войсянь ыльгысь тӧлӧн ӧвтӧ,
Тӧд вылӧ мем воӧ коми ань,
Коді коркӧ вӧдитліс на-й нянь.

Мӧдджык шыяс ӧні муяс вылын,
Идзастӧм нин муяснымлӧн сер.
Ме вылӧ, Рязань, эн дӧзмы,
кылан? —
Мый ме аддза гортладорса эрд,
Кӧть оз сійӧ няньнас менӧ верд.

Муса тэ Есенин сьылӧм кузя,
Муса мем и тэнӧ пыкысь от,
Коді лымйӧн шебрасьӧмӧн узьӧ,
Вынсӧ чӧжӧ, кадсӧ весь оз лот,
Кытчӧдз бара тулысыс оз лок.

Няньсӧ уна пачысь нин ме сёйлі,
Со и тан ме недыр кежлӧ гӧсть.
Мед эз гажтӧм вӧв и татчӧс войлы,
Кӧвдум-тӧлысь ӧшйис, чутъясӧсь,
Вижов гӧрд да, збыльысь, чайтан, пӧсь.

Тыдалӧ и менам Изьва весьтын,
Кӧні олӧ тӧдса дзормӧм ань...
Мелілунӧс чӧвлуннад тэ пестан.
Кӧть нин сыысь аттьӧ тэн, Рязань.
Торкышті со лӧньтӧ...
Сэсся-й — шань!