ПАМИРЛӧз ру эз тувсовъя моз уй, Ӧд эз и вӧв нин тулыс, Кор йӧз кост ёртасьӧмлӧн туй Памирӧдз менӧ нуліс. Мый локті — абу ыджыд сям, Но лоис кӧ нин волӧм, Ме сылы горӧді: «Салам!» Да нӧшта содті: «Чолӧм!» Важ олысь свет вылас Памир: Дзик еджыд юрыс сылӧн. Кок улам — нёль верст джуджта йир; Збыль лолӧй ветліс вылын. Но еджыд юра оліс чӧв, Эз быттьӧ-й менӧ казяв. А кыті еджыдыс эз вӧв, Быд чукыр вӧлі вазьӧм, Кыдз быттьӧ пычкысисны сідз Ён изсьыс синва войтъяс: Эз сӧмын тешъяс изйыс видз, Эз сӧмын гажа мойдъяс. Кузь нэмӧн быд пӧлӧс режим Сы горувтіыс мунліс. И тӧдліс кымын сикас ним И важ, и выльджык гуннлысь! То, кыдз тай бушков водзын вӧр, Сьӧд кымӧр улын пемдас, То синва пырыс нюмдас бӧр, Кор бара шонді петас. Сідз быттьӧ аснас шуис мем: «Зэв ыджыд ме, а тӧра. Дерт, кӧнкӧ шувгысь парма эм, А эм и татшӧм гӧра. Мӧд ме кодь абу и оз сюр, Кӧть вӧльнӧй светсӧ кытшовт. Ме шань, бур войтыркӧд ог дур, А кодсюрӧлы — мытшӧд. Эз пемды мед страналӧн бан, Мед врагным эз нин сконъяв, Кыдз тшӧктӧ олӧмлӧн Устав, Пыр дасьтӧмны патронъяс Погранзаставаясын тан И Комиысь бур зонъяс. Тан сюсьлун — медся колантор, Тан топыд сьӧлӧм колӧ, Мед паныд сувтны эз ло сёр, Кор пежлун синӧ лолӧ»… Эз ыпъяв пӧсьлунӧн ноябрь, Быд щелля йирмӧг вӧзйис. Но кылі шоныдсӧ, эг ляб, Да-й джудждіс аслам кӧсйӧм: Мед олас ловтӧ лэптысь мезд, Мед югъяласны лунъяс! Оз пежӧсьтны Памирсӧ мед И важ, и выльджык гуннъяс!
