МИХАИЛ НИКОЛАЕВИЧ ЛЕБЕДЕВЛЫ

Тэ петавлін рочысь,
Тэ комиӧн сьылін,
И пармаса войтырлы
Вӧлін тэ ас.
Ӧд налысь тэ вӧлясӧ
Томсяньыд кылін —
И колин
Быд радейтысь лов пытшкӧ пас.

Сэк збойлуныс колӧ,
Кор олӧмыс личкӧ,
Кор югыдлань петан туй
Корсьысьӧ лов.
И зэв колӧ ас кадӧ
Ыззьӧдысь, сідзкӧ, —
Йӧз юр вывті збоялӧм
Сӧмын оз ков.

Пӧсь сьыланнад дыр
Коми му кузя мунін
Да йӧзсӧ и сьӧд вӧрсӧ
Нимӧдін сідз.
И выльмӧдӧм шыяса
Югъяліс луныс,
Кӧть олӧмлӧн шыбӧльысь
Асьтӧ эн видз.

Тэд олӧмыс Эжва моз
Гыаліс воча,
А Эжваным вӧлі
И Тэд эзысь вӧнь.
Тэд колипкай нимкодьсӧ
Вайліс эз шоча
И сэки, кор гыа,
И сэки, кор лӧнь.

Быд керӧслы медвойдӧр
Инмӧ и зэрыс,
И шерыс, и тӧлыс,
И быд пӧлӧс гож.
Тэ сьылансьыд лыбӧдін
Ас сикас керӧс,
И войтырлӧн син улысь
Сійӧ оз вош.

Ӧд тыдалӧ сэтысянь
Гажыс и дойыс —
Поэтлӧн бур сьӧлӧмысь
Нюжӧдлӧм пос.
Збой чикышӧн
Тювгӧны-лэбӧны вояс,
Дзик ни ӧти на лыдысь
Бӧрсӧ оз кос.

И со — сёӧд арыд нин
Выль лымсӧ вайӧ,
Мӧд тулысӧдз гу вывтӧ
Шебравны мед,
А кельдӧдӧм шондіыс
Керӧсӧд кайӧ,
Кӧн важ моз на шувгӧны
Пожӧмъяс Тэд.

И ме коркӧ век кежлӧ
Ас муӧ вода,
Но кӧсъя, мед комилӧн
Некор оз вун
Да тэ бӧрысь шуысьыс
Му вылын содӧ:
«Мед дзирдалас шонді
Да югъялӧ лун!»