ЛЁКЛУН

Век ӧлӧдлісны: видзчысьӧмӧн ветлӧй,
паркет вылас эн вильдӧй да и сэн,
кӧн сёйыс лӧсталӧ и лымйыс юж.
Но, мый нӧ, шуим, оз жӧ сідзи ло,
мед йи вылын ми пӧрим.
Но артмис сідз, мый кокъяс улысь
дзик ставыс нем виччысьтӧг вешйис,
и ставным турбылясьны кутім.
А, вӧлӧм, вир. И сійӧ, сійӧ
секретариатъясланьысь киссис,
рӧзбойӧн босьтӧм постъяс вылысь
да мрамор тшупӧдъясӧд лэччис
и аснас пӧдтіс эрдсӧ, карсӧ,
газетъяс вӧчанін, театръяс,
морт пӧим видзанінъяс весиг,
полковникъяслысь тюрьмаяссӧ. Вирыс
окопъяс тыртіс дорысь-дор,
войнаысь мӧд войнаӧ ыльгис,
тшӧтш налӧн кусӧм синъяс вывті,
код ловъянас куш вир и тӧдліс.
Тадз вӧлі — ейбогасьны верма.
Ті, гашкӧ, вильсйывлінныд коркӧ
уль лым вылын-ӧ, йи вылын-ӧ сӧмын.
Мем шудыс усьӧма тай мӧдджык —
вир вылын вильдавны нэм чӧж.