КАР ПОМЫН ПЕМЫД ВОЙ

Поэзия, тэ менам лолысь мунан —
али нӧ лолӧй ачыс тэнӧ вӧтлӧ?
Ме тӧрыт пуксьысь шонді югӧр улын
уль сынӧдӧн сэт, разьӧминті, ветлі.

И са, и лӧглун лэбӧ каръяс весьтті,
кӧн кар пом, сэні ыджыдалӧ пежлун,
контора личкӧ, мышкыртчӧдӧ мортӧс,
кӧзяин кыйкъялӧ, скӧр чужӧмсӧ оз вежлы.

Со востым резсис вирӧн мылькъяс вылӧ,
быд площадьӧдз, быд уличаӧдз сидзис,
сэн сьӧлӧмъяссӧ, шогыс кӧні виис,
и дой, и синва сісьтӧны тай сідзи.

Ю мегыртчӧ, мед сывъявны, кыдз колӧ,
ас кӧдзыд сывнас весьӧпӧртӧм мусӧ,
и пемыд пиас ӧзйӧм кодзувъяслы
няйт ваас сунны — ньӧти абу муса.

Оз, керкаяс оз мыччӧдлыны збыльсӧ,
став кӧсйӧм-колӧм игналісны ылӧ,
а тӧлыс, коді ортсын олӧ, бара
кыз бусӧн пуксьӧ розаясным вылӧ.

А эстӧн, водзын — казьтылӧмлӧн руыс,
да жуглӧм нырд, да еджгов тшыныс нюрлӧн,
да сургысь ӧшъяс, ыб — вот сэнтӧ вежыс! —
да войтыр, кодлы ньылӧдлӧмыс сюрлӧ.

А ме сэн, разьӧминас, чужа-пета
нэр чалльӧн — тадзи-й му выв дойыс лыбис.
Кыдз быттьӧ шогыс — синтӧм кӧйдыс тусьтор,
а месӧ — му вылас дзик ӧти ыбыс.