СИМОН ВАНЬӦ ПАМЕТЬЛЫ

Бӧръя доз эг удит юны,
Бӧръя кыв эг вевъяв шуны,
Ловъянас эг вермы суны...
А ӧд вӧлі друг и мен.
Эз мӧй сяммы водзджык нуны
Менӧ гортлань чӧрт ли ен?

Вобыд чери кыйысь мортӧй,
Симон Ваньӧ, мойдчысь ёртӧй,
Тӧня вылӧ он нин кор тэ.
Тэтӧг кӧтӧдӧны тыв.
Олӧм шуньгӧ — помтӧм-дортӧм.
Тэнад мойдчӧмыд оз кыв.

Талун бара вой тӧв жвучкӧ,
Лыа юрӧ визув кучкӧ,
Солькнитчӧма шонді лучкӧд
Ассьыд водзджык чужлӧм нюм.
Валйыс кок улӧдз эз судз кӧ,
Эськӧ кок улӧс эз нюв.

Каля матӧ пыжӧдз волӧ,
Гыяс шӧрӧ петны полӧ,
Нэмсӧ корсьысьӧ да олӧ.
Он нин син улас тэ шед.
Сылы ӧтитор и колӧ —
Суны суӧдансӧ мед.