СИН ВОДЗЫН ӦНӦДЗ...

Лӧз Эжва дорын ачым, татӧн,
А мӧвпӧй тӧвзьӧдлӧ Карпатӧ,
Веж ягӧн вевттьӧм гӧра бокӧ,
Кӧн менӧ лыддьӧны жӧ вокӧн,
Кӧн мен тшӧтш тӧдса Верховина
Йӧз лышкыдлунсьыс сэтшӧм вына,
Кӧн тэрыб Ужыс, визув юыс
Важ шогӧс ылӧ-ылӧ нуис,
Кӧн меным мусмӧм перевалын
Выль гожӧм дзоридзалӧ талун,
Кӧн дружба вӧсна лэптӧм тостысь
И нӧшта дженьдаммис туй костыс.
Дерт, медся муса мен ас парма — 
Сэк весиг, медся руа арнас,
Дерт, татӧн меным медся шоныд,
Дерт, пармалӧн оз усьлы доныс,
Но ыджыд Рӧдиналӧн мичыс
Мен парма шӧрсянь воссис-вичмис.
Быд пом, быд дор мен ас да матыс,
И сійӧн дона тшӧтш Карпатыс.
Ме кольӧм арын сэтчӧ волі,
А быттьӧ нэмӧс сэн тшӧтш олі.
Сэн чужан мулӧн — рытыв дорыш.
А пельын сэтчӧс сьылӧм горыс,
Син водзын ӧнӧдз сэтчӧс ёртъяс — 
И кыдз нӧ та бӧрын он бордъясь?