![](/sites/all/themes/biblio/img/pause.png)
![](/sites/all/themes/biblio/img/down1.png)
![](/sites/all/themes/biblio/img/down.png)
![](/sites/all/themes/biblio/img/down3.png)
![](/sites/all/themes/biblio/img/left.png)
![](/sites/all/themes/biblio/img/right.png)
КОДКӦ ЛОМТЫСЬӦ СОЙи пыр вуграся ты вылын, тӧлын. Кодкӧ ломтысьӧ со мӧдлапӧлын. Сэні сикт. Тӧдтӧм войтыр кӧть сэн, Весиг шоныдджык лоис и мен. Лунсянь войӧдысь тӧвру эз падмы — Эз ӧд весьшӧрӧ ягыскӧд ладмы. Чужӧ ты весьтын, сикт весьтын лун. Ог куш нопйӧн ме рытнас тась мун. Шувгӧ ягыс — и сьӧлӧмын гулыд. Кӧні ми воктӧ асыв оз сулы! Кодкӧ ломтӧма пач, а мен бур. Ӧти йӧрш на кӧть весиг эз сюр, Оз на нюкыртчы-кус менам эскӧм. Абу зыка тан, абу тан дзескыд. Чужанінӧй тэ, веж парма му, Видза пытшкӧсам век кыйсян ру. Тшын со кайӧ. И рад мыйкӧ ачым, Быттьӧ мамӧлӧн ломтысьӧ пачыс.