ГЛОТОВОСА ВИЧКО


Уна-уна во сайын,
Ыджыд лун водзын, гашкӧ,
Воссис Глотово сиктын
Енлы юрбитан вичко.
Сійӧс кыпӧдӧм вылӧ
Пуктіс пайсӧ быд олысь,
Вичко нималіс ылӧ,
Уна эскысьыс воліс.
Вӧлі юрбитан керка
Зэв ӧд югыд да мича,
Водзті тӧдліс-ӧ кодкӧ,
Коді лёк сылы вӧчӧ?
Лёкыс виччысьтӧг воис
Эз ӧд кытыськӧ ылысь,
Шогсян юӧрсӧ вайис
Олӧм-вылӧмыс матысь.
Сюри йӧз пӧвстысь чукӧр,
Коді ас вӧсна пессис,
Ичӧт истӧгсянь бипур
Паныд эскӧмлы ӧзтіс.
Сэксянь уна во коли,
Дзикӧдз вичкоыс киссис,
Мый сэн эмбурыс вӧлі,
Ставыс разаліс-дзебсис.
Йӧзыс петкӧдіс ставсӧ,
Эз коль ӧшинь ни ӧдзӧс,
Уна вӧчӧма мыжсӧ,
Ковмас вештыны водзӧс.
Воши эз сӧмын эмбур,
Кусі Енмыслы эскӧм,
Ен да йӧз костын «мусюр»
Мед ӧд бырӧ жӧ эськӧ.
Вичко пасьвартӧм бӧрын
Шуда олӧм эз пуксьы,
Синва визувтӧ шорӧн,
Некод бурысь оз шогсьы.
Бӧрдӧ эскысьыс ӧні,
Ёна кевмысьӧ Енлы:
«Кӧні, Енмӧй, Тэ кӧні!?
Недыр кежлӧ кӧть волы».