АССЬЫМ СЬӦЛӦМ ВИДЗА ТЭД

Тэ кылан, Зина, варов нылӧй,
Ме ассьым сьӧлӧм вӧзъя тэд,
И сійӧс тэныд восьтны мед,
Эг ӧтчыд петав нӧрыс йылӧ.
Эг ӧтчыд таляв ю дор ордым,
Но тэ эн казяв, вильыш ныв,
Мый кӧсйис тэнӧ менам сыв
Зэв пӧся кутлыны веж борйын.

Пӧсь радейтӧмыс кортӧг ӧзйис,
И аслым ме ог аддзы ин.
Ме вылӧ чӧвтлы ассьыд син,
Ме бара сьӧлӧмӧс тэд вӧзъя.
А, гашкӧ, меысь пӧся кужис
Тэд восьтны сьӧлӧмсӧ мӧд зон,
Код меысь удалджык да ён,
Сы вӧсна мекӧд тэ он дружит?

Ме ог кут аддзӧдчывны юкӧд,
Ог аддзысьлӧй нин тэкӧд ми,
Льӧм дзоридзьясӧн менам ки
Оз ӧвт нин тэныд чӧскыд дукӧн.
Он нинӧм вӧч, кӧть артмис сідз нин,
И кияс ӧшӧдны оз ков.
Но век жӧ медводдза любов
Ме кута сьӧлӧм бердын видзны.