ОЗЫР МОРТ
Важӧн миян грездын вӧлӧма озыр морт. Сылӧн вӧлӧма зэв бур мӧс. Сійӧ ӧсек сайӧ петас, да абу и локтӧма. Вот сійӧ мужикыс ветлас ӧти лун семьянас, мӧд лун. Сійӧс найӧ корсясны дзонь вежон, да некысь оз югды. Ёна жаль лои мӧскыд озыр мортлы, корсьны некысь нин сэсся — быдсӧн матігӧгӧрсӧ ветлісны. Сійӧ и шуӧ гӧтырыслы:
— Вай, гӧтыр, мӧстӧ кӧсъям казнаӧ пуктыны, оз-ӧ енмыс вайӧд.
Гӧтыр шуӧ:
— Кӧсъям!
Озыр морт ӧзтіс сись ен водзӧ, и пондісны юрбитны ӧтвылысь:
— Господьӧ енмӧ, вайӧд миянлысь мӧскӧс, пырысь-пыр казнаӧ пуктам!
Эз на удитны сисьтӧ кусӧдны, мӧскыд ӧшинь улас бакӧстіс. Озыр мортлы зэв нимкодь лои. Шуӧ гӧтырыслы:
— Окма, тӧкӧтьӧ мӧстӧ казнаӧ эгӧ пуктӧ! Со, локтіс ачыс мӧскыд!
Жаль лои да, эз и пукты казнаӧ.