ОЗЫР МОРТ

Важӧн миян грездын вӧлӧма озыр морт. Сылӧн вӧлӧма зэв бур мӧс. Сійӧ ӧсек сайӧ петас, да абу и локтӧма. Вот сійӧ мужикыс ветлас ӧти лун семьянас, мӧд лун. Сійӧс найӧ корсясны дзонь вежон, да некысь оз югды. Ёна жаль лои мӧскыд озыр мортлы, корсьны некысь нин сэсся — быдсӧн матігӧгӧрсӧ ветлісны. Сійӧ и шуӧ гӧтырыслы:

— Вай, гӧтыр, мӧстӧ кӧсъям казнаӧ пуктыны, оз-ӧ енмыс вайӧд.

Гӧтыр шуӧ:

— Кӧсъям!

Озыр морт ӧзтіс сись ен водзӧ, и пондісны юрбитны ӧтвылысь:

— Господьӧ енмӧ, вайӧд миянлысь мӧскӧс, пырысь-пыр казнаӧ пуктам!

Эз на удитны сисьтӧ кусӧдны, мӧскыд ӧшинь улас бакӧстіс. Озыр мортлы зэв нимкодь лои. Шуӧ гӧтырыслы:

— Окма, тӧкӧтьӧ мӧстӧ казнаӧ эгӧ пуктӧ! Со, локтіс ачыс мӧскыд!

Жаль лои да, эз и пукты казнаӧ.