МИЧА НЫВ


Видзӧдан да воысь-во 
Вежсьӧ карлӧн серпас.
Миян улич вылын со
Лэптӧны выль керка.

Медся вылас ӧти морт
Туткӧдчӧма ур моз, 
Плитаяссӧ воча дор
Лэчыд биӧн вурлӧ.

Лунтыр ноксьӧ, мудз оз тӧд, 
Петас быдсӧн вежыд.
«Тӧдмася час дядьыскӧд», —
Стрӧйба дінӧ кежи.

— Здук кежлӧ кӧть эновтчыв,
Куритчам лок! – горза.
Шлёмсӧ лэптіс… Мича ныв
Вӧлӧм вурсьысь мортыд.