МЫРПОМ

Як Ӧль

...Асывнас Як Ӧль муніс мырпома местаяссӧ гӧгӧртны. Бӧр локтігас бара на пыраліс Павел Нинаясӧ. Шонді рӧма вотӧссӧ ыджыд тасьті тыр кисьтіс: «На, гӧсьтяясыдлы, — лэдзӧдіс. — Ветлі, — шуӧ, — сьӧлӧмӧс кольті, пуясӧкӧд варовиті».

Сёкато Як Ӧль дядё, кымын во нин пуясыд тэтӧг шувгӧны... а мырпомыд сюра-пеля коръя нюр вылас войталӧ зарни синваӧн...

Павел Нина сэк шуаліс: «Сё пасибӧ, зятё, сё пасибӧ, ветлӧм-мунӧм вылад да, старайтчӧм вылад да, бара на вӧманым воштылін мырпомсӧ».

Уна из голь миянкӧд Як Ӧль. Аслас пуяслы, колӧ чайтны, унджык висьталіс. Петіс и муніс.

Сашка дядь

Талун гортын шуисны ветлыны мырпомла. Тайӧ вотӧсысла ми век Ву мӧдлапӧлӧ вуджавлам — пыжӧн. Кыкӧн малльӧны, а кыкӧн баруньӧяс моз пукалӧны. Колӧ ӧд кужӧмӧн вуджны, он кӧ сідз сынышты, визулыс пыр и бергӧдас пыж ныртӧ. Та понда олӧмаджык нывбабаяс босьтчӧны вуджӧдчыны, а ми — томджыкъясыс — пуксялам пӧвтор вылӧ да ланьтӧдчам. Мукӧддырйиыс ӧд и тӧла на овлӧ, сэки полан весиг, пыжад валькнитлӧ да.

Воим тӧдса нюраным, ӧктысьны пондім. Таво абу зэв вотӧса, тусьӧн-тусьӧн сӧмын и сюралӧ. Дыркодь келалім, вутш вывсянь вутш вылӧ чеччалім — эмаджыкин корсим. Он кӧ сідз тувччы — кокчӧрйӧдзыд уркнитчан. Кажитчӧ, ваыс гуранас пыдӧстӧм — сэтшӧм сьӧд.

А сэсся ме веськыдвыв сетчи, кодкӧ быттьӧ чукӧстіс, и быттьӧ воча локны пондіс тусьыс, и воис шондіӧн ойдӧдӧм дзу. И шондісьыс, и уна лыда вотӧссьыс сійӧ ставнас ымраліс. Горӧдчылі некымынысь: «Тат-ча-а-ньӧ лок-тӧй!» Но эз кывлысьны. Гашкӧ, тшӧтш тусяинӧ веськалісны да ланьтӧдчисны. Ведраӧ тыри да, мӧдӧдчи береглань. Вотчысьяс менам пыдӧджык абу и пыралӧмаӧсь, век сэні ӧктысьӧны. Ведраясныс джынвыйӧ на и тырӧмаӧсь. «О, тэ нӧ кысь гурмалін та мындасӧ?» — дивуйтчӧны.

А воим гортӧ, да висьталісны, Сашка дядьыд пӧ кувсьӧма. Ӧні гӧгӧрвоа: Сашка дядь меным сэки тусьсӧ и тэсӧдіс, Сашка дядь. Некӧн нинӧм ёнасӧ эз вӧв, а ме водзӧ быттьӧ вольсаліс.