КАРСА ГӦСЬТ

Костя воис гӧститны сиктӧ пӧльыс ордӧ.

— Карса вӧлӧганад тай, сёшайтӧй, он ёнмы, — нюмъяліс пӧль. — Но немтор, лыясыд кӧ местаынӧсь, яйыд туас.

Карса гӧсьт тӧдмасис сиктса челядькӧд — Колякӧд, Полякӧд да Ӧндрейкӧд. Найӧ ставныс вӧліны Костя серти зумыдӧсь, гожъялӧм чужӧмаӧсь.

— Мунам миянкӧд видз вылӧ. Ой, лӧсьыд сэні, — нуӧдіс выль другсӧ Коля.

— А рокыс да шыдыс кутшӧм чӧскыдӧсь, — ошйысис Ӧндрей.

— А ме тшӧтш юр кыскала, — кӧк моз шыасис Поля. — Кык лун сайын вӧв вылысь усьлі, а эг и доймы.

— Мукӧд луннас сизимысь купайтчам, — ӧти бӧрся мӧд ошйысисны сиктса челядь...

Дедыс быттьӧ кывлӧма налысь сёрнисӧ, рытнас шуис:

— Гашкӧ, аски видз вылӧ ветлан, озйӧн чӧсмасьыштан? Луннад сиктад сӧмын пӧчьяс да кагаяс. Гажтӧм лоӧ. А номъяссьыд эн пов. Тэ кодь гостӧм дінад найӧ оз матыстчыны.

Костялы быть. Он ӧд ӧткажитчы.

Мӧд асывнас Костяӧс чуксалісны водз. Пызан сайын унзільысла сӧмын гоз-мӧдысь паньыштіс рыська йӧв.

— Костя, — нюммуніс пӧльыс, — тадзтӧ ӧд видз вылӧдзыд он во. Но немтор, пажнайтігӧн чожджыка панясьны кутан.

Водз асылын на воисны видз вылӧ. Паськыд ты дорысь Костя аддзис еджыд вонъяс. Сэсянь матын сулалісны ытшкан да куртан машинаяс, йирсисны вӧвъяс. Костя ылісянь казяліс выль тӧдсаясӧс, кодъяс котӧртісны сылы паныд.

Недыр мысти косаяса, куранъяса войтыр кутісны разӧдчавны уджаланінӧ. Костялӧн пӧльыс кык мужичӧйкӧд кольччис чӧвтны. Выль ёртъяс пуксялісны вӧвъяс вылӧ. На пиысь ӧти юаліс:

— Кӧсъян юр кыскавны?

— Усьӧ сійӧ вӧв вывсьыс, он кӧ бурысяс домав, — серӧктіс Поля.

Костялы эськӧ окота пуксьыны вӧв вылӧ, но полӧ. Сэсся скӧрмис нывка дэльӧдӧмысь, сӧгласитчис.

Челядь здукӧн доддялісны вӧв, пуксьӧдісны сы вылӧ Костяӧс, сетісны киас ньӧр, мыччисны дом повод.

— Миян бӧрся кутан ветлӧдлыны, — велӧдіс Коля. Костя полігтыр вӧрзьӧдіс вӧвсӧ, виччысис, медым эз усь, кӧть пӧрысь Карко ӧдва довгис. Коля да Ӧндрей со вайӧны нин юръяс, а Костя пыр на шлапиктӧ-мунӧ зорӧд дорсянь. А аслыс век жӧ любӧ: первойысь пуксис вӧв вылӧ. Аддзылісны кӧ эськӧ карса другъясыс, завидьысла потісны.

Кор медводдза юрсӧ Костя вайис зорӧд дорӧ, пӧльыс чуймис.

— Отсасян? Айда, Костя! Кавалерист дай ставыс. Будённовка да шашка сӧмын оз тырмы.

Шондіыс пыр ярмис, жар югӧръяснас малаліс вӧв вылын пукалысь Костяӧс. Сылӧн важӧн сюмаліс кынӧмыс, но Карко вылысь лэччыны эз думайт.

Пажнайтігӧн пӧль да внук панясисны ӧти тасьтіысь. Пӧльыс ӧтчыд, Костя кыкысь удитас паньыштны. И сьӧд няньтӧ мутшкӧ азыма. Рок тасьті ректігӧн пӧльыс шмонитыштіс:

— Со ӧд сиктса уджыд кутшӧм пӧльза сетӧ. Олан кӧ арӧдз, багатыр лоан.

Рытнас карса гӧсьт мудзӧмысла ӧдва воис сиктӧдз. Но морӧс пытшкас пуис радлун. Гижис карӧ письмӧ: «Муса мамук! Ме уджалі видз вылын. Аски бара мунам. А кутшӧм чӧскыд шыдӧн да рокӧн вердӧны...»

Костя унатор на кӧсйис гижны, но унмовсис. Пӧльыс босьтіс моздорас да нуис сійӧс вольпась вылӧ.