ПӦЛЯ-ВНУКА

Сійӧ, значит, важ йӧз висьтавласны. Важӧн, значит, Эжва кузя Коммуысь кылӧдлӧмаӧсь баркаӧн нянь. Сійӧс сідзи срубйысь тшупасны, керйысь, кӧнӧпатитасны, сійӧн и кылӧдӧны кар дорӧдз нянь. Сэтӧні вузалӧны няньсӧ и баркасӧ пес вылӧ, бӧр эз катӧдны, паракодыд эз вӧв да. Нёбдін сельсӧвет улын, Ӧникаын, вӧвлӧма, значит, ӧтик олысь пӧльӧ внукыскӧд. Вӧлӧм сур пуӧны пӧварняын. Пӧварняад сур пуигад сэті Эжваӧд вӧлӧм кывтӧ барка. А барка вывсаыд, значит, важъя комилӧн преданньӧ серти, сійӧ тӧдысьяс. Ӧти тӧдысь, мӧд ещӧ выше, сійӧн мӧда-мӧдсӧ панйӧны. Баркавывса кӧзяиныд и горӧдас:

— Суслӧ пӧ, стой!

Сэсся чужва виялӧмысь дугдас. А пӧльыд вӧлӧм оз нин аддзы, сьӧкыд пеля. Детинаыд и висьталас:

— Пӧльӧ, пӧ, пӧльӧ, то пӧ барка вывсяньыд горӧдіс «суслӧ пӧ, стой!» да сурыд пӧ дугдіс.

— Но, морӧ пӧ, кӧн нӧ пӧ?

Сійӧ омӧлик синнад аддзас да горӧдас:

— Суслӧ кӧ пӧ стой и барка стой!

Сэсся баркаыд сувтас. Сэсся кык тӧдысь вермасясны, вермасясны дай миритчасны да ӧта-мӧднысӧ лэдзасны да барка кывтас и суслӧ мӧдӧдчас виявны.