ТШАКЫ ДА ГОБЫ

Важӧн вӧлӧма сэтшӧм багатыр, но кыдзи тай ӧні боречьяс, наысь на вынаджык. Сэсся сійӧ быдӧнӧс ӧбидитӧ, кодлысь мӧс, кодлысь ыж начкӧ. Сэсся локтӧ ыджыд нопъя да сылысь юалӧны:

— Мый нӧ, Юрка, ваян?

— А тшакы да гобы!

Сэсся и кутасны думайтчыны, кыдзи таысь мынтӧдчыны. Сэсся сьыліас зэв ыджыд из кӧрталасны да сэки сӧмын вӧйтасны ты шӧрас. И бара на, весиг сы бӧрын, сійӧ кулаксӧ мыччылӧма. Со кутшӧм сійӧ вӧлӧма.

А сэсся сэні берег дорас рок пуӧмаӧсь да сійӧ ӧтвылысь сёйӧмаӧсь, сы вӧсна и рок кашникъяс.

Сійӧ тыыс ӧні на эм, Юрка тыӧн и шусьӧ, Маджа дорын.