ТЫОНГ ВАНЛӦН ГӦЛӦС

 
Напалмысь гӧгӧр сотчӧ лун и вой Вьетнам.
Салдатъяс мунӧны, а джунгли... Сэтчӧ рӧкыс
Тшем кыпӧдӧма вӧр, и мунны вывті сьӧкыд,
Вын усис кокъясысь и надзмис мунан сям.

— Здук шойччыштам. — Ог вермӧй: абу миян кад.
Сы час кежлӧ, кӧть кув, но колӧ лоны сэні.
Мог миян ставлӧн ӧти: врагӧс татысь венны
Мед сывъялас тан смерть, ми сылы вӧчам ад! —

А йӧзлӧн кок оз мун. Но кыськӧ кывсис друг
Том, мича сьыланкывлӧн гора шы та здук,
И бырис йӧзлӧн мудз, кыдз быттьӧ эз и вӧвлыв.

— Тэ кылан? Тыонг Ван! Тэ кылан? Тыонг Ван!
Ныв чуксалӧ, мед сылысь мездім Куангнам... —
И пансис чорыд бой, враг муніс сэки тӧв йыв!