РЫТЪЯ СЁРНИ

Р. М. Коюшевалы     

Вот ми тэкӧд
			нёльӧд дас нин тыртам.
Тэнад быдмӧ челядь —
			ныв да пи.
Ме жӧ — ӧтка,
			керка пытшкӧй тыртӧм,
Со и кыкӧн
			варовитам ми.
Мыйла мортыс
			Му вылас тан чужӧ,
Кутшӧм сылӧн
			медся ыджыд мог?
Кодкӧ оз, а
			кодкӧ овны кужӧ.
Мыйла бур мортыслӧн
			унджык шог?
Ассьыс шудсӧ
			мыйын мортыс лыддьӧ?
Быдӧнлӧн, дерт,
аслас торъя мӧвп.
Веськыда кӧ шуны,
			аньӧй, быттьӧ,
Тайӧс, гашкӧ,
			некод оз и тӧд.
Со и вензям
			кыкӧн рӧмдандорыс,
Тэ кодь мортыс
			меным дона, ас.
Врач поэткӧд
			ӧти кывйӧ воим:
Олӧмас ме коля
			ассьым пас.
Тэ ног ставыс:
			менам сьыланкывъяс —
Менам челядь —
			вензьыны ог кут,
Босьтӧны кӧ
			бара менӧ сывъяс,
Абу ӧмӧй тайӧ —
			ыджыд шуд!