АС ТӦВ

Кӧть кытчӧ ог мун ме, кӧть кытӧн эг вӧв,
Век муса мен ас муысь пӧльтана тӧв.
Ме лолала сыӧн — и син водзын вӧр,
Лӧз Эжва, код сывнас ас визяс оз тӧр.
Ме аддза сӧдз Емва, Печора — став край,
И сьӧлӧмын быттьӧнӧсь вӧвлытӧм май.

Мед пармаӧй овлывлӧ зумыш и нор,
Но сэтӧн ме олӧмлысь талялі сёр *.
Ме сэтӧні первойысь аддзи лӧз эрд,
И некодкӧд сійӧс ме ассьым ог веж.
Ме казьтышта сійӧс, и кыпалӧ лов,
И аслам судьбаысь дзик некор ог пов.

Пӧльт войвывсянь, пармасянь мелань, ас тӧв,
Да ворс менам юрсиын надзӧник, чӧв.
Сэк ӧттшӧтш мен шушнит и пельӧ бур кыв:
Мый думайтӧ ме йылысь гортын том ныв?
А бӧр кодыр мунан, лёк сёрни эн кы, — 
Шу сылы пӧсь чолӧма, радейтан кыв!