МИТРЕЙ ПӦЛЬЛӦН ЛЬӦМ ПУЯС

Шурик да Женя тайӧ пӧрйӧ шуисны войнас кавшасьлыны Митрей пӧльлӧн йӧрын быдмысь льӧм пуяс вылӧ. Дерт, льӧмнад, мыйта колӧ, позис чӧсмасьны и сикт горувса рас бокын. Сэні уна быдмис льӧм пуыс. А ачыс льӧмйыс вӧлі гырысь да юмов.

Но, мыйлакӧ, челядьӧс кыскисны ас дінаныс Митрей пӧльлӧн льӧм пуясыс. Гашкӧ, сы вӧсна, мый Митрей пӧль видзис льӧм пуяссӧ аслас синъясысь ёнджыка. Некодлы эз сетлы на дорӧ матыстчыны. Ачыс чегъявліс либӧ вундавліс косьмӧм увъяссӧ, ытшкывліс льӧм пуяс улысь турунсӧ. А льӧм кисьмӧм бӧрын содъя пу вылӧ кавшасьӧмӧн вотлывліс сьӧд тусьяссӧ да вӧчлывліс наысь кутшӧмкӧ аслыссикас бурдӧдчантор. Сійӧн сэсся юксьыліс орчча керкаясын олысьяскӧд. А челядьлы окота вӧлі и дӧзмӧдыштны Митрей пӧльӧс, кӧть эськӧ сійӧ вӧлі зэв бур сьӧлӧма. И ӧти сайын тӧдмавны, збыльысь али мый тайӧ йӧрас быдмӧ кутшӧмкӧ аслыспӧлӧс льӧм.

И со асывводзсяньыс на Шурик да Женя кутісны кытшлавны Митрей пӧльлӧн йӧр гӧгӧр. Кытысянь эськӧ бурджык войнас пырны йӧрас да кавшасьны льӧм пуяс вылас. Медым Митрей пӧль эз казявлы. Но пӧльыдлӧн синъясыс сюсьӧсь на вӧлӧмаӧсь. Сійӧ пыр и аддзис детинкаясӧс да гӧгӧрвоис, мый оз сідз-тадз найӧ бергавны сылӧн керка гӧгӧр.

— Ноко, ноко, волӧй татчӧс, пиянъяс, — шуис аслас небыд гӧлӧсӧн Митрей пӧль. Шурик да Женя весиг эз кужны мӧвпыштлыны, мый сэтшӧм ӧдйӧ казяласны налысь кыйӧдчӧмтӧ. И найӧ полігтырйи матыстчисны пӧрысь морт дінӧ.

— Мый нӧ сэтшӧма тіраланныд?— шыасис зонкаяс дінӧ Митрей пӧль.— Али мыйкӧ омӧльтор нин удитінныд вӧчны.

— Эгӧ эськӧ да, — ӧттшӧтш нурбыльтісны Шурик да Женя.

— А энӧ кӧ, нинӧм и повны, — шуис воча Митрей пӧль, а сэсся нюммуніс.— Тӧда ӧд, мыйла кытшлаланныд менам керка гӧгӧр. Льӧм пуыд тіянӧс кыскӧ. Но пыралӧй, инӧсь. Ӧктыштӧй воманыд кисьмӧм тусьяссӧ. Сӧмын вожъяссӧ энӧ чегъялӧй.

Шурик да Женя эз виччысьны татшӧмторсӧ Митрей пӧльсянь да сы вылӧ видзӧдлывлігмоз мӧдӧдчисны йӧрын быдмысь льӧм пулань. А Митрей пӧль чӧла колльӧдіс синъяснас детинкаясӧс. Ачыс ӧд сійӧ тайӧ арлыднас татшӧмӧн жӧ вӧлі. Кавшасьліс льӧм пуяс вылӧ да качайтчывліс сылӧн вожъяс вылын. А ӧні тайӧ лёльӧ пияныс мед колӧкӧ видлӧны сылысь льӧмсӧ.

Но Шуриклы да Женялы ӧні эз нин сэтшӧм чӧскыдӧн кажитчы Митрей пӧльлӧн льӧмйыс. Эськӧ войнас кӧ ставсьыс гусьӧн найӧ кавшасьлісны тайӧ льӧм пуяс вылас, казьтыланторйыс сэки во гӧгӧр чӧж тырмис. Ӧні детинкаяс сӧмын дышпырысь нетшкисны ӧти-ӧти тусьӧн Митрей пӧльлӧн пуяс вылысь льӧмсӧ да сэсся регыд мысти бергӧдчисны дзиръя ӧдзӧслань.

— Мый нӧ, пӧтінныд нин, — шыасис на дінӧ восьса ӧшинь пыр Митрей пӧль.

— Оз ков сэсся, збыльысь пӧтім, — вочавидзисны детинкаяс.

— Сэтшӧм и эм менам льӧмйыд. Унатӧ сёйны он вермы, — сералігмоз шуис детинкаяслы пӧль.

А Шуриклы да Женялы и збыльысь эз вӧв лӧсьыд сьӧлӧм выланыс. Сыысь, мый Митрей пӧльыс наысь сюсьджык вӧлӧма да гӧгӧрвоӧма зонкаяслысь кӧсйӧмсӧ.

— Гашкӧ, лэччылам рас бокад?— шыасис Митрей пӧльсянь ылыстчӧм бӧрын Шурик.

— Вай збыльысь лэччылам, — вочавидзис Женя.— Сэні ӧд некодысь повнытӧ.

Ок и качайтчисны жӧ тайӧ луннас Шурик да Женя рас бокын быдмысь льӧм пуяс вылын. Эз сы мында сёйны, мыйта чеглалісны льӧм пу вожъяссӧ. Медбӧрын кыкнанныс усисны льӧм пуяс улын быдмысь петшӧр пӧвстӧ да косяссьӧм гачьясӧн мӧдӧдчисны гортаныс. Дерт жӧ, налы тайӧ луннас сюраліс бать-мамсяньыс.

Шурик да Женя та бӧрын сиктса мукӧд челядькӧд тшӧтш эз на ӧтчыдысь волыны рас бокын быдмысь льӧм пуяс дінӧ. Коркӧя моз качайтчисны на вылын. Чеглалісны медся льӧмъя вожъяссӧ.

Регыд мысти рас бокын быдмысь льӧм пуяс кутісны косьмыны да вочасӧн дзикӧдз бырисны. Быдмисны сэк кості и Шурик да Женя да лоисны верстьӧ йӧзӧн. И быдысь рас бокті восьлалігӧн яндзим овлывлӧ ёрта-ёртсьыс. Сыысь, мый налӧн мыж вӧсна бырисны татысь зэв мича льӧм пуясыс. А Митрей пӧльлӧн йӧрын льӧм пуясыс век на дзоридзалӧны да вайӧны уна вотӧс, кӧть эськӧ ачыс пӧльыс важӧн нин абу ловъя.