КУПАЛЬНИЧАА САД
Лидук талун ёна ӧбидитіс Соняӧс... Мӧдӧд вежон на сӧмын тӧдсаӧсь, а со нин кыдзи дзескӧдіс... И гожся луныс быттьӧкӧ нинӧм лёксӧ вайны эз кӧсйы: шмоньпыр видзӧдлывліс ичӧтик нывкаяс вылӧ томиник шонді; пӧльыштавліс ёртъяслӧн гожъялысь чужӧмъясӧ, быттьӧ ворсыштны корис, мелі тӧвру; йӧктісны тайӧ тӧвруыскӧд челядьлӧн платтьӧяс вылын серпасалӧм уна-уна рӧма тусьяс да бобувъяс... А со ӧд тай кыдзи артмис...
Асывнас Соня котӧртіс нин ёртыс дінӧ.
— Лидук, Лидук! — горзіс нывка ӧшинь улын нёль арӧса Соня. — Петавлы ывлаӧ! Петан? Лииидууук!
— Мый нӧ вӧчнысӧ кутам? — мыччысис неважӧн на садьмӧм Лидук да ньӧжйӧ лэччис кильчӧ вылысь. Лида вӧлі арӧсӧн ыджыдджык Соняысь. Лӧз синъяса, кудриа пемыд юрсиа, грездын чужысь нывка ёнакодь торъяліс ичӧтик тушаа, жебиник Соняысь, коді олӧмнас медводдзаысь на воис грездын олысь пӧчыс дінӧ.
— Ю дорӧ ветлам...— ньӧжйӧника вочавидзис Соня: нывкаяслӧн керкаясыс сулалісны рӧмпӧштан моз югъялысь юсянь неылын, да челядь тшӧкыда ворслывлісны сэні. Со и талун, сераліг, котралісны нывкаяс пӧсь берег вывті, а сэсся, мудзисны да, пондісны вӧчны лыаысь дворечьяс. Лидуклӧн дворечыс артмис джуджыд, уна башняа. Ёна нимкодясис Лида вӧчӧмторнас: тані пӧ принцессаяс олӧны, быд рыт балъяс вылын йӧктӧны, — тшапа гӧгӧрвоӧдіс Лидук. Сонялы тшӧтш жӧ кажитчис ёртыслӧн дворечыс. Весиг аслас неыджыд гӧгрӧсіник вӧчӧмторйыс эз кут сьӧлӧм вылӧ воны. Жугыльмис Сонюк, а сэсся видзӧдліс пӧчыслӧн йӧр вылӧ да быдсӧн ыпмунлі радысла... Лида тайӧ кадас ачыс нин лои принцессаӧн да вӧсни гӧлӧсӧн сьылігмоз, дерт, кыдзи сьылӧны сӧмын принцессаяс, ветлаліс аслас двореч гӧгӧрӧдыс. Друг сійӧ, образсьыс петтӧдз на, видзӧдліс Соня вылӧ... да чуймис: ичӧтджык нывка зільӧмӧн сюяліс лыаӧ, аслас замок бокас, мичаысь-мича купальничаяс.
— Мый тайӧ? — дӧзмӧмӧн юаліс Лидук.
— Купальничаа сад — нюммуніс Соня, — Збыль ӧд мича?
Скӧрмӧмысла Лида эз тӧд, мый и вочавидзны. Кыдзи нӧ дзоридзьяс йылысь мӧвпыс Соняысь водзджык эз во сылӧн юрӧ?
— Мый тэныд садсьыс, — горӧдсис Лидалӧн. — тэнад и дворечыд эз артмы! Дзоридзьясыслы менам двореч дінын колӧ быдмыны! Гӧрдӧдчӧмӧн Лида бергӧдчис, а Соня ньӧжйӧника пондіс восьлавны гортлань.
Гӧгӧрвоис Лидук, мый лёктор шуис. «Ичӧт на ӧд сійӧ, — мӧвпыштіс нывка, — кыдзи нӧ эськӧ мича замоктӧ вӧчис... и ӧд эз вочавидз немтор...» Яндзим друг лои Лидалы, сэтшӧм яндзим, кыдзи ньӧтчыд олӧмас на эз вӧвлы. Кӧсйис эськӧ и котӧртны Соня бӧрся, и прӧща корны... Но мыйлакӧ вӧрзьытӧг сулаліс да видзӧдіс аслас двореч вылас. И со некутшӧм нин принцессаяс оз чайтсьыны Лидуклы, и некутшӧм сад нин быттьӧкӧ оз и ков. Сідзкӧ, и дворечыс ӧні некодлы ковтӧм. Мӧвпыштіс та йылысь Лидук да мый вынсьыс тувччис аслас тшапа дзорвидзысь башняяс вылас, лыакӧд йитіс дворечыслысь зарни жыръяссӧ, бальнӧй залъяссӧ, ставсӧ. И кыдзкӧ веськодь вӧлі та вӧсна Лидуклы. Сійӧ ӧд медбур ёртсӧ воштіс, гашкӧ, некор сэсся оз и аддзысьлы сыкӧд... Шога, юрсӧ увлань лэдзӧмӧн, восьлаліс Лида гортас. И друг ылісянь кыліс тӧдса гӧлӧс: «Лииидуук! Лииидук!» Пельясыслы эскытӧг Лида лэптіс юрсӧ: паныд сылы котӧртіс Соня! Купальничаясӧн котӧртіс! Дзоридзыс вӧлі сэтшӧм уна, мый муртса тӧрис ичӧтик нывкалӧн киясӧ.
— Тайӧ тэныд, принцессаясыдлы, — тэрмасьӧмӧн шуис Соня. Котӧртам, вӧчам садтӧ!
Но Лидук немтор эз вочавидз. Гашкӧ, эз тӧд, мый шуны. А гашкӧ, дзикӧдз топӧдіс горш пытшкас медводдзаысь на инмӧм ёкмыль. Коді тӧдас...
