ТӦДЫСЬ ПИЯН

Кулан выйын Тӧдысь куйлӧ вольпасьын. Пиянсӧ корис. Куим пи, куим мыджӧд, куим лача. Куимнансӧ вердіс-удіс, быдтіс-велӧдіс. Ай-мамлы гаж вылӧ, бур йӧзлы отсӧг вылӧ. «Муна,— шуис пияныслы,— бӧр волытӧм вылӧ, зарни синмӧн аддзывтӧм вылӧ, эзысь пельӧн кывтӧм вылӧ». Чӧв олӧны пиян. «Коля,— шуис пияныслы,— тіянӧс ас вежӧрӧн овны, ас кокӧн ветлыны, ас киӧн удж песны, ас лолӧн лолавны. Мый верми — велӧді, ӧні асьныд ставсӧ кужанныд. Олӧй лэбачьяс моз, вына борднад сынӧдсӧ вожӧдӧй, поздысьны мусӧ эн вунӧдӧй, гажӧдӧй сьылӧмнад войтырсӧ».

Пӧрисны пиян лэбачьясӧ. Ыджыд пиыс Кутшӧн лэбзис, паськыда бордъяссӧ шевгӧдіс, ёсь синнас кыйдӧс-пӧткаӧс корсьны кутіс. Шӧркост пиыс Колипкайӧн жбыркнитіс, тусь кокыштіс, сьывны-дзользьыны босьтчис, йӧзӧс гажӧдны-ышӧдны, лов кыпӧдны. Коймӧдыс «крук-крук!» шуис, Кырнышӧн уськӧдчис шой гудйыны, рабзьӧм яй кокавны, мерлинаӧн чӧсмасьны.

Ышловзис бӧръяысь Тӧдысь. Ӧтмоз лелькуйтіс пиянсӧ. Ӧти позйын видзис. Ӧткодя велӧдіс. Некодӧс мӧдысь вылӧ эз пуктывлы. Да быдӧнлӧн тай аслас туй, мир туй кӧть морттуй. Сьӧкыда ышловзис.