БАБӦЛӦН ПИНЬТУЙ
Миян орчча керкаын оліс зэв сюсь детина, Ӧльӧш нима. Сійӧ ар даса вӧлі, а ми, кык вок, вӧлім сы дорысь ичӧтджыкӧсь.
Ӧтчыд сійӧ миянӧ локтіс, киас кутӧ шаньга. Шаньгаыс пиньтуя нин.
Ӧльӧшыд и шуӧ миянлы зэв збыльысь: со, шуас, тайӧ бабӧлӧн пиньтуй, а ме лысьта сёйны тайӧс. Ми шай-паймунім, синъяснымӧс дузгӧдім Ӧльӧш вылӧ, шензям. Кыдз нӧ он шензьы? Йӧзыдлысь пиньтуйтӧ ми вӧлі нинӧм вылӧ ог сёйӧ — дерт, огӧ гигиена кузя, а прӧстӧ зывӧктам. Кыдз нӧ позьӧ йӧзлысь пиньтуй сёйны, да ещӧ дулльӧсь вома баблысь! Огӧ эскӧ Ӧльӧшлы. Шуам сылы:
— Кыськӧ ещӧ тэныд сёйны! Весьсӧ ышнясян!
А сійӧ шуӧ:
— Вот босьта да и сёя! Вай заклад вартам, ог кӧ сёй!
— Вай вартам! Мыйысь? — шуам ми, асьным огӧ веритӧй, мый Ӧльӧшыд сёяс бабыслысь пиньтуйсӧ.
— Сё чӧлкӧвӧйысь! — шуӧ сійӧ.
— Сёысь кӧ, сёысь. Сӧмын ӧні миян деньга абу весиг ӧти грӧш, — шуам ми.
— Ӧні онӧ и кутӧй мынтысьны. Коркӧ мӧдысь, быдмам да, — шуӧ Ӧльӧш.
Ми вӧлі думайтам: быдмам да сё чӧлкӧвӧйыд зэв кокньыда кутас шедны, сійӧ туплясьны кутас быд пельӧсын! Сё чӧлкӧвӧйыд сэки вӧлі ыджыд деньга: сы вылӧ позьӧ вӧлі ньӧбны быдса керка!
Заклад вартім. Сэсся Ӧльӧшыд пиньтуя шаньгатӧ босьтіс да... сёйис — ставнас, ӧти крӧшки эз коль. Сёйис зэв чӧскыдпырысь! Ми вомнымӧс паськӧдӧмӧн сулалам: шензьӧмӧн шензям. Миянлы абу жаль сё чӧлкӧвӧйыд, а шензям Ӧльӧш збойлун вылӧ да нинӧмысь повтӧмлун вылӧ. Сійӧ баблысь пиньтуйсӧ сёйис! Сэсся некод, сыысь кындзи, му вылас татшӧмторсӧ оз вермы вӧчны!
Сідзикӧн ми уджаӧсь лоим Ӧльӧшлы сё чӧлкӧвӧй. Во дас мысти кымын, мӧвпалам асьным, сійӧ корны кутас миянлысь уджйӧзтӧ. Но эз ков дыр сылы виччысьны. Сэтшӧмтор артмис, мый миян уджйӧзным ачыс мыні. Кыдз сійӧ артмис? А со кыдз!
Ӧтчыд ми Ӧльӧшыдкӧд мыйыськӧ спорӧ воим. Лӧгасим мӧда-мӧд вылӧ. Сійӧ ёнджык вӧлі миянысь да кыкнаннымлы морт ӧтчыдӧн кучкис кулакнас мышканым. Сэсся (кор ме ӧщӧпек босьті) сійӧ пышйис миянысь, туй шӧрӧ сувтіс да эльтчӧ:
— Уджйӧзаяс! Уджйӧзаяс! Сё чӧлкӧвӧй! Сё чӧлкӧвӧй!
Ми асьным кутім эльтчыны, дэльӧдны сійӧс ӧшинь пыр (керкаысь петны полам, Ӧльӧшыд зэв тышкасьысь да):
— Ми ог мынтӧй тэныд уджйӧзтӧ! Ог мынтӧй! Діль! Весиг грӧш ог сетӧй! Ещӧ уджйӧз оз-ӧ ков кутшӧмкӧ! Этійӧ ӧщӧпекнас мышку кузяыд сетыштам буди!
Сэтшӧмӧдз дэльӧдім: сійӧ скӧрмис, ку письыс петӧ. Сэсся эз вермы терпитныс да и крапкис:
— Эй, йӧйяс ті, йӧйяс! Сійӧ ӧд эз вӧв бабӧлӧн пиньтуй, а ме ачым курччи, ачым пиньтуялі!
Миян ёна и лӧг кутіс петны Ӧльӧш вылӧ, пӧръячка вылӧ. Вот эськӧн босьт сійӧс да беддьӧн пӧвсав! Дерт, сэсся миянлы этша и нимкодь лои: уджйӧзным мыніс!
Ичӧт дырйиыд ӧд мортыд йӧй, челядь мывкыда, быдторлы веритӧ. Ӧні кӧ эськӧ, дерт, ме эг верит Ӧльӧшыдлы. Эськӧн ме пиньтуйтӧ тӧдмавны (бабӧлӧн-ӧ сійӧ?) чукӧртлі учёнӧй комиссия. Сэки вӧлись закладтӧ варті. Ӧні ме сюсьджык нин!
