ЫЛАЛӦМ ВЕРӦСЛЫ ПИСЬМӦ


Тэ вӧлін снажен. Стройнӧй вӧлі ме,
Тэн вӧвлі пыжӧн, пелысъяснас — ачыд.
И ӧтув сынны чайтлім быдса нэм,
Но ру моз вошис ӧта-мӧдлӧн лача.

И кыдзи вӧсни стеклӧысь бокал,
Шань олӧм орис — шӧри пусь-пасьмуні.
Тэ ӧшинювса туйвежӧс он таль, —
Важ лым моз, гашкӧ, важӧн нин ме вуні.

Кӧть миян костын вӧлӧкыс зэв кузь,
Сы кузя, кыдзи енэж да му костын.
Но снимок вылад видзӧдны ог мудз, —
Ӧд лун-лун менсьым баба сьӧлӧм косьтан.

Син водзысь кытчӧдз шондіыс оз берд,
Ме сэтчӧдз тэнсьыд лов шы кута кывны.
Ог некор вунӧд лысва дзирда эрд,
Кысь вайлін цветъяс, юрӧ кытш мед кыны.

Тӧд вылад уськӧд кывтыдпомса шор,
Кӧн медводдзаысь окавлін зэв пӧся.
Сэк бобувлӧн моз чужліс менам борд,
А водзын вӧлі том гозъялӧн тӧлысь.

Сэк меным муртса тырис кызь кык ар,
Сэк кисьмӧм озйӧн ыдждӧдлывлін менӧ.
Мый морла тэнӧ кыскис тӧдтӧм кар —
Та йылысь тӧдӧ, гашкӧ, сӧмын Енмыс.

Ме тэысь ӧтдор некодӧс ог корсь,
Ог некыдз эскы — лои мӧй тэн мустӧм?
Вай гӧгӧр думышт, абу на ӧд сёр,
Дай чужан сиктыд, майбыр, оз зырт мустӧ.

Со еджыд быгйын купайтчӧ льӧм куст.
Со гӧрӧм му, код нянь тупӧсь кодь небыд.
Со челядь шыӧн юралӧ веж луд,
Нач письмӧ чукӧр — дзодзӧг кельӧб лэбӧ...

Ас кежын кывза лэбачьяслысь койт
И кыдзкӧ шуштӧм — сэсся бӧрд кӧть серав.
Жаль: тэтӧг кольӧ войыс бӧрся вой
И бара метӧг — кага чужтан керка.

Ӧд весиг лэбач пӧвтӧгыс оз ов,
А лэбачлӧн моз пессьӧ менам сьӧлӧм.
Оз ков мем уна, унаыс оз ков:
Бӧр ӧдйӧджык нин лок ли мый ли сӧмын!