ЫДЖЫД МАМ ОРДЫН
— Славик, Вовик, чеччӧй нин сэсся! — чуксаліс мамныс, сизим час на эз вӧв-а. — Бабныд, кӧнкӧ, виччысьӧ, блин пӧжаліс.
Олӧ бабныс мӧдлапӧвса ичӧтик сиктын. Весьтӧдзыс колӧ мунны бура дыр берегпӧлӧнса вӧрӧд да вӧлисти нин вуджны бабныскӧд мӧдлапӧлас. Тӧвнас вокъяс вуджавлісны баб ордас шойччан лунъясӧ, кор оз ков котӧртны школаӧ, а ӧні, гожӧмын, кор дум выланыс усьӧ. Быд вуджалігӧн бабныслы вежон-мӧд кежлӧ пес поткӧдлӧны, став ведраӧ да бакӧ ва ваялӧны.
— Мися, виччысьӧ бабныд, чеччӧй! — эз лэдзчысь мамныс. — Блинтӧ, кӧнкӧ, бара пӧжаліс.
— Чеччам, чеччам. Дзик пыр чеччам, — кӧсйысис Славик, вокъяс пиысь ыджыдджыкыс, да збыльысь лэдзис джоджӧ эшкын улысь кокъяссӧ. Сы бӧрся тадзи жӧ вӧчис Вова.
Асъя шондіыс вӧлі улын на, кор зонкаяс петісны гортсьыныс. Первойсӧ мунісны козъя вӧрӧд. Сэні вӧлі ыркыд. Тайӧ ыркыдыс кайис нитшвывса косьмытӧм на лысваысь. Лысва войтъяс вӧліны и пуысь пуӧ нюжӧдчӧм черань везъяс вылын, личкӧмаӧсь найӧс увлань. Уськӧдчисны номъяс, кӧть век котӧрт, мед эз суны. Зонкаяс босьтісны кианыс кыддзысь нетшыштӧм росъяс, кутісны зіля ӧвтчыны.
— Ме кывлі, — шуис Вова, — ай номйыс пӧ оз курччась, турун сёйӧ.
— Йӧй кӧ тэ-а. Гашкӧ, и рӧмидзтӧ на мӧс моз да?
— Он эскы? Книгаӧ гижӧма. Со, видзӧд, видзӧд: пель дорам лэбалӧ, а оз пуксьы. Тайӧ и эм ай номйыс.
Петісны видз вылӧ. Куим кымын покос пасьта и эм, но нюжӧдчӧма бабныслӧн сикт весьтӧдз да водзӧ на. Тані вӧлі тӧвруа, унджык номйыс кольччис вӧрӧ.
— Гашкӧ, купайтчам? — юаліс Вова.
— Тэ нӧ мый, кӧдзыд на ваыс. Суныштан кӧ — коктӧ пеляд кыскас.
— Бабным миянӧс, кӧнкӧ, аддзӧ нин.
— Видзӧдӧ кӧ, аддзӧ, а оз кӧ — горзыны кутам.
Славиклы синъяс улас усисны катшасинъяс. Нетшыштіс ӧтиӧс.
— Часлы, гадайта, пӧжаліс-эз бабным блинсӧ.
Кутіс нетшкыны дзоридзыслысь сыръяссӧ да шуавны: «Пӧжаліс — эз пӧжав, пӧжаліс — эз пӧжав». Медбӧръяысьсӧ шуис «пӧжаліс».
— Ноко, ме видла, — шуис Вова да нетшыштіс ӧти дзоридз. Сыръяссӧ чирсӧм бӧрын сылӧн петкӧдліс «эз пӧжав». Славик шуис: блинтӧг пӧ олышт, кынӧмыд гадь кодь на.
Видзӧдлісны юлань, а бабныс ю шӧрын нин. Пыжыс ичӧтик, сійӧн чери кыйны ветлывлӧ. Матыстчис береглань, ӧлӧдіс:
— Пуксьӧй да эн дзӧрӧй, ачым вуджӧда. Тіянлы ва катлан да пес поткӧдлан уджыд эз на быр.
Быд волігӧн тадзи. Славик, ёнджык да, пес поткӧдлӧ, Вова ва ваялӧ.
Вуджӧм бӧрын ыджыд мамныс юаліс:
— Сёйыштанныд первой али уджалыштанныд?
— Уджалыштам кӧ-а, — окотитіс Славик.
Вова нинӧм эз шу, сылӧн дум вылас вӧлі блин. Эз, гашкӧ, ачыс блиныс, а пӧжаліс-ӧ бабыс блинсӧ.
Петісны керкаысь. Славик мӧдӧдчис пес лэбувлань, а Вова — юкмӧс дорӧ. Сӧмын на кӧсйис лэдзны ведрасӧ, матыстчис Вадим другыс:
— Мунам ворсны миянкӧд мач песӧмысь. Мить Лёнь пӧвтӧг колис да ворстӧг сулалӧ. Ватӧ бӧрынджык катлан.
— Бӧрынджык кӧ и бӧрынджык...
Славик зэв уна пес поткӧдліс, тӧлысь тырмас. Ставсӧ лӧсьыда тэчис. Вова ньӧтчыд на эз катӧд васӧ. Бабныс кутіс майшасьны:
— Корсьны кӧ ветлыны-а...
— Оз ков, ачыс локтас. Кытчӧкӧ ылаліс, кӧнкӧ, — шуис Славик.
Ыджыд мамныс кутіс лӧсьӧдны пызан. Вайис шыд. Ыж яй пӧ пулі. Кӧвдум лэптіс и. Сэсся пачысь перйис блин тыра рач. Гӧраӧн блинсӧ тэчӧма. Пӧтан и шыд сёйтӧг.
— Эн сотчы, блиныс пӧсь. Вилкаӧн сёй. Первой панясь, — велӧдіс Славикӧс пӧрысь морт. — Ме ветла воктӧ корсьны.
Славик шыдтӧ кыкысь ли, куимысь ли и паньыштіс, уськӧдчис блин вылӧ. Тӧкӧтьӧ кушӧдз эз тяпкӧд, ӧддзис да. Но бура уна на вокыслы колис.
Воис ыджыд мамыс, ва тыра ведраяссӧ Вовалысь вайис.
— Эг аддзы, — шуис. — Гӧнь Васьяс дорын челядь кылӧны да, гашкӧ, сэні. Ылынкодь да, эг нин мун. Локтас жӧ коркӧ...
Вова локтіс бура дыр мысти на. Мудзӧма, тшыгъялӧма.
— Ыджыд мам, блинтӧ пӧжалін? — юаліс.
— Вӧлі эськӧ да... Ог тӧд, колис-эз Славикыд.
— Тэ кодь гуленьтӧ кӧть эськӧ абу чӧсмӧдлӧма да. Радлы, мый ичӧт на. Жальӧй петіс да, эг ставсӧ сёй. Пӧвсав да ыджыд мамыдлы аттьӧ висьтав, — ыджыд туйӧ пуксис Славик.
