ВӦР КЕРКАЫН

Ӧтчыд турун пуктан кадӧ ылыс видз вылын кык тьӧтӧӧс весьӧпӧртмӧн повзьӧдіс «кӧмтӧм кока». Август тӧлысьнад войясыд пемыдӧсь нин. А вӧр керка ӧшиньыд ичӧт да и то пемыд, кор пыран сэтчӧ. А войнас — коть синмад чуткы. Сёрӧдз уджалісны Анна да Марья. Пока зорӧд сигӧртісны да керкаӧдз кайисны, вой суис. Кружкаын кӧтӧдӧм сукаръяс няклялыштӧм бӧрын водісны нар вылӧ. Мудзвывсьыд ӧдйӧ кутіс вугрӧдлыны аньястӧ. Марья регыд ныргорӧн унмовсис, а Анна унйывсьыс зэв ясыда кутіс кывны: кодкӧ кӧмтӧм кока шляпъялӧ джоджӧд дзик сыкӧд орччӧн (ыджыд-ӧ нӧ вӧр керкаыд). Мудзӧмыс и ун локтӧмыс кытчӧкӧ шутёвтісны аньяслӧн. «Бласлӧ кристос, ӧдзӧссӧ тай нӧ каличалі аслам киясӧн, гезйӧн на вугйӧдыс кӧртышті стенӧ сатшкӧм пу увйӧ», — югнитіс повзьӧм вежӧрас тьӧтӧлӧн. Каличыд пӧ медся бур молитваыс, шулывлӧма на ыджыд батьыс. «Каститчӧ тай вӧрсаыс...» — кӧсйӧ гӧлӧссӧ сетны Анна, медым пӧдругаыс садьмас, но оз вермы кывсӧ шуны. Сэсся гӧгӧрвоис жӧ зургыны Марьялы бокас, мӧдыс ымӧстіс да садьмис. «Кылан, Марья... Кодкӧ кӧмтӧм кока джоджӧдыс шляпъялӧ», — дзӧран гӧлӧсӧн вашнитіс сійӧ. Но кок шыяс друг ланьтісны. Быттьӧ ветлӧдлысьыс кывзысьны кутіс. А сэсся... зэв ясыда бара: шлёп, шлёп. Ланьтлас, воськовтас, и сідз войбыд. Войбыд жӧ синъяссӧ эз куньлыны аньяс, ӧта-мӧд дорас жмитчӧмӧн куйлісны, став тӧдса молитваяссӧ гусьӧн лыддисны. А кор югдыны пондіс, тӧдчыны кутісны пӧтӧлӧкын керъяс, горъя пач, — аньяс керкаысь некодӧс эз казявны. Каститчысь некӧн эз тыдав. «Молитваыд отсаліс», — ышловзисны кыкнанныс. Анна пуксис нар вылӧ, и синъяс улас дзик пыр жӧ усис джодж шӧрын пукалысь ыджыд лягуша.