ШОНА УВ


Вой шӧр кад чуксаліс мамӧ
Аскӧдыс видлыны шона.
Сап пемыд. Шы ни тӧв. Кӧдзыд.
Сярквидзӧ енэж тыр кодзув.

Пужъялӧм бор кузя мунам.
Пола-ӧ, нимкодь-ӧ — ог тӧд.
Узьӧ сикт сьӧд эшкын улын.
Нюмъялӧ куима кодзув.

Гумла дор, сёрӧмъяс, рыныш
Пемыд пыр тӧдчӧны муртса.
Шона ув пытшкӧсӧ пырим.
Би горъяс. Онялӧ шоныд.

Татшӧм жӧ лӧсьыда, кӧнкӧ,
Долыда олӧны йӧзыд
Лунвылад, саридзад сэні!
Татшӧм жӧ сэтӧні гажа!

Шонасӧ лӧдсыштіс мамӧ.
— Но сэсся мунам жӧ гортлань!
— Огӧ на мунӧй, мам, огӧй...
Гажа тан, татӧні узям!

Пужъялӧм бор кузя локтам.
Тірзьӧны кодзувъяс гусьӧн.
Мӧвпала: «Быдма да вӧча
Керка ме шона ув кодьӧс».

Лудікӧсь пӧлатьӧ воді,
Унмовси, вӧтася шона.
Овмӧдчим куимӧн сэтчӧ:
Дзор уска кань, ме, сэсся кычан.