САЛДАТ ВОИС ГОРТАС
Петр Одинцов кык во чӧж служитіс армияын. И со воис гортас. Мыйӧн мыччысис чужан сиктыс, сувтіс видз веретя вылӧ, дыр видзӧдіс гӧгӧр. Быд пу и луд сылы тӧдса. Коді тӧдас, кымынысь ветлывліс тайӧ местаястіыс. Видзӧдӧ чужан сикт вылас. Сы ветлігкості лоӧмаӧсь вежсьӧмъяс: лэптӧмаӧсь выль клуб, кирпичысь мӧс карта. Ещӧ на кутшӧмкӧ стрӧйбаяс тыдалӧны.
Сёрӧн нин разӧдчалісны гӧсьтъяс. Петрлӧн мамыс, Фекла Андреевна, важӧн дасьтіс пиыслы небыд вольпась.
— Узь, пиукӧй, лун шӧрӧдз аски шойччы. Майбыр, службаыд помасис, некытчӧ оз ков тэрмасьны.
— Аски пармаӧ кӧсъя петавны, — вочавидзис мӧдыс.
— Удитан на, — нюммуніс мамыс.
Да, кымынысь ассьыс сикт да матігӧгӧрса вӧр-васӧ казьтывліс Одинцов, кор служитіс пограничнӧй заставаын.
Асывнас, буретш вит часын, шыасис будильник. Звирк чеччис вӧвлӧм салдат. Вещевӧй мешӧкӧ тэчис вӧлӧга, пасьтасис, кӧмасис, босьтіс пищальсӧ, кодӧс дыр эз босьтлыв киас. Мӧдӧдчис вӧрӧ.
Паныдасис ичӧтик вӧрса ключ. Петр копыртчис сы дорӧ, гумовтіс васӧ да тэрмасьтӧг юис.
— Аттьӧ тэныд, ключанӧй. Татшӧм чӧскыд васӧ кык во эг видлы. Эн тӧд али мый менӧ?
Со и тӧдса сус пу. Ылысянь сійӧс аддзис. Матыстчис, чолӧмасис.
Водзӧ восьлалӧ салдат. Муныштас мыйкӧ мында, сувтыштлас. Со важ моз визувтӧ ичӧтик шор, кодӧс кытшалӧмаӧсь посньыдик пуяс. Одинцов тшӧкыда шойччывліс тані. И ӧні пуксьыліс тӧдса мыр вылӧ.
Войвывса парма нуис служба вылысь воӧм мортӧс пыр водзӧ, быттьӧ кӧсйис петкӧдлыны ассьыс став мичлунсӧ. Ордым пӧлӧн пыр на ӧшалісны пув розъяс.
Восьлалӧ салдат ордым кузя, быттьӧ абу и янсавлӧма, тӧдса местаясыскӧд. Ставыс на тані важкодь. Чатӧртчыліс джуджыд коз пу вылӧ, кӧні ӧшалісны гырысь кольяс. Дум вылас уси, кыдзи коркӧ сэтысь лыйис урӧс.
Недыр мысти Петр эновтіс веськыд ордымсӧ да кежис муртса тӧдчана туй вылӧ, коді вайӧдіс ляпкыдик вӧралан керка дорӧ. Сійӧс батьыс на стрӧитлывлӧма. Быд ар узьлывлӧ сэні.
И тайӧ войсӧ кодкӧ коллялӧма тані. Пачыс пыр на шоныд.
«Лун-мӧд мысти узьӧмӧн локта. Гажӧй ёна нин быри вӧр-ваысь», — мӧвпыштіс Петр вӧр керкаысь петӧм бӧрын.
Кытчӧ сӧмын эз удитлы волыны тайӧ луннас: нимкодясис кыдз раскӧн, кежаліс пожӧма ягӧ, вуджис уна сёнъяс да шоръяс вомӧн. Азыма лолаліс вӧрса сынӧднас, эз тэрмась гортас, кӧть заводитіс нин рӧмдыны.
Со воис места, коді чорыда мӧрччӧма, не сӧмын паметьӧ, но и сьӧлӧмӧ. Сідз на сулалӧ кушинын кыдз, а сысянь неылын — пожӧм. На гӧгӧрын Петр вотчыліс коркӧ. И эз ӧтнас, а радейтана нылыскӧд.
Кык во янсавлӧм бӧрын тӧдса местаясыс кажитчисны ещӧ на мусаӧсь да донаӧсь.
