ОТСА ЗОН

И. Ф. Нефедовлы


Важӧн рыт. Но оз кус тані кыа, — 
Сы би югӧрӧн сотчӧ Урал.
А посёлокса клубын оз шыав
Уна йӧз тыра зэв ыджыд зал.

Ловсӧ дзебӧмӧн йӧз сэні кывзӧ
Отса устӧм геологлысь висьт
И сэк аддзӧ, кӧн паськӧдӧ сывсӧ
Нефтьлӧн море, — сэсь гумовт и кисьт.

Кисьт кӧрт дозъясӧ, пармаысь мӧдӧд,
Чужан мулӧн эз чӧлав мед пульс,
А век тіпкис том сьӧлӧмъяс ӧдӧн
И том биыс мед некор эз кус.

Коркӧ важӧн, кор гӧрим пу гӧрйӧн,
Тырліс отсаӧн Емва ю вож:
«Криста ради», — ми кылім быд пӧрйӧ,
Талун... Му пытшкас отса оз вош.

Кывза устӧм геологлысь висьтсӧ
И ме юала: «Кытӧні ме?»
Эзысь серам сэк ёрт меным кисьтӧ
И мен шуӧ: «Ас муад век тэ!»