МОЙВИИС

Талун субӧта. Гортӧ кольысьяслы, майбыр, пӧттӧдз узьны позьӧ. А меным лоӧ школаын велӧдчыны. Бур, мый сӧмын нёль урок. Бӧръяыс физкультура, урокыс залын. Агния Михайловна думыштӧма нуӧдны гажа ордйысьӧм. Класснымӧс юкис кык пельӧ: тадзи пӧ кутам ордйысьны. Быдӧнлы колӧ вӧлі котӧртны мыджӧдъяс венӧмӧн. Кодар командаыс ӧдйӧджык котӧртас, сійӧ и вермас.

Ме веськалі аслам другкӧд, Мишакӧд. Миша ме водзын котӧртіс. Бӧрсӧ воис да пельпомӧ тапкис: гӧнит пӧ. Ме мый вынысь уськӧдчи котӧртны. Джын туяс нин, ачым эг тӧдлы, кыдзи кокӧй крукасис джоджын куйлысь вольӧ. Кымыньӧн джоджас сэсся-й павгыси. Нырӧй доймис да вир чепӧсйис. Весиг синва тюрӧбтіс дойысла. Ставныс повзисны: «ах да ох».

Агния Михайловна пырысь-пыр вайис аптечкаысь бинт. Меным ныр улӧ сюйыштіс да водтӧдіс воль вылас: мед пӧ вирыс дугдас петны. Челядь кытшалісны менӧ. Ӧтияс велӧдісны, кыдзи вир петӧмсӧ ӧдйӧджык дугӧдны, мӧдъяс ӧта-мӧдныслы висьтавлісны менам усьӧм йылысь.

Вирыс регыд мысти дугдіс петны, а нырӧй, кор киӧн видлан, доймӧ. Агния Михайловна тшӧктіс Мишалы колльӧдны менӧ гортӧдз.

Воим гортӧ да, мамӧй кияссӧ бокас шлапнитіс:

— Мый лои? Сё дивӧ тай, коді нӧ нӧйтіс?

А батьӧ чуймӧмӧн видзӧдіс ме вылӧ. Орчча жырйысь петіс дедӧй, пӧч весиг кепысь кыансӧ эновтіс. Найӧ гӧгӧртісны менӧ да чошкӧдісны пельяснысӧ. Лӧсьӧдчисны кывзыны, мый висьтала. Кор ме дженьыдика висьталі, кӧні да кыдзи дойді нырӧс, пӧчӧй пыр жӧ дӧзмӧмӧн юаліс:

— Кытчӧ видзӧдіс наставничаыс?

— Гашкӧ, юр вемыд вӧрзис? — майшасис бать.

— Тайӧс тадзи кольны оз позь, весиг «скорӧйӧс» абу корӧма, мыйсяма велӧдысь! — скӧраліс мам.

— Бурдас, армеечпулы нинӧмла лябны, — такӧдіс дедӧй.

Менам дед вӧвлӧм милиционер. Сійӧ нэмсӧ кодӧскӧ да мыйкӧ туявлӧма да лёк вӧчысьяссӧ тшапнитлӧма. Ӧтчыд весиг ранитчылӧма бандитъясӧс кутігӧн. Ӧні сійӧ мудера видзӧдліс ме вылӧ да юаліс:

— Юрыд висьӧ оз?

Ме кӧсйи шуны, мый оз вись. Но ас кадӧ казялі, мый сідз кӧ шуа, дугдасны менӧ жалитны. Лэдзи синъясӧс кок улӧ да муртса кывмӧн нурбыльті:

— Дзоляника.

— Но вот, — мамӧй пыр жӧ уськӧдчис пӧрччӧдны менӧ. — Ме жӧ шулі, мый абу ставыс ладнӧ. Лок, водышт диван вылас. Пырысь-пыр «скорӧйлы» звӧнитла.

Мамӧй тэрыба муніс телефон дорӧ. А батьӧй колльӧдіс менӧ диван дорӧдз.

Диван вылас воді да бабӧлысь кори рӧмпӧштан, вайлы, мися, ичӧтсӧ, видзӧдла чужӧмӧс. Бабӧ зэв зіля чушиктыліс. Видзӧдлі ме рӧмпӧштанӧ да аддзи: нырӧй пыктыштӧма, лоӧма паренча кодь, а ӧтар-мӧдар бокыс лӧзӧдыштны кӧсйӧ. Тешкодь, весиг серамӧй петіс.

Мамӧй, кор дугдіс телефон пырыс сёрнитны, копыртчыліс ме дорӧ да юрӧд малыштіс.

— Звӧнитлі, ӧні жӧ волас врачыс. Лун-мӧд гортын ковмас овны, — меліа висьталіс сійӧ.

Миша, коді пыр на сулаліс ӧдзӧс порог дорын, тайӧс кылӧм бӧрын матыстчис ме дорӧ да завидьпырысь шуис:

— Майбыр, мойвиис тэныд. Выльлунӧ математикаысь контрольнӧй оз ковмы гижны.

Ме сӧмын юрӧн довкнитыштӧ. Ачым гӧгӧрвои, мый ыджыда мойвиис — ас кадӧ ныр вылӧ уси.