МЕ ВИДЗӦДА АС КРАЙЛӦН КОЛЬӦМ ВАЖӦ

Ме ӧтнам пукала, оз торксьы менам мӧвп
И видзӧда ас крайлӧн кольӧм важӧ.
Оз, менӧ сійӧ ньӧти дзик оз гажӧд, — 
Син водзӧ сувтӧ сійӧ, кыдзи шуштӧм вӧт.

Со Емва ыбъяс, вӧр и лазъя дядь.
И дядьыс ыджыд нартӧн вӧрысь кыссьӧ.
Нарт тырыс кыйдӧс. Ачыс пӧсьӧн мыссьӧ,
А гортас мый? Ме казьта — пемдӧ садь.

Сьӧд керка тырыс ӧшалӧ руд тшын,
И тшынсьыс ичӧт пиыс синсӧ тільӧ.
И синмыс гырд, гӧрд сіма кыдзи зіля,
И тшынсӧ вӧтлыны оз тырмы дядьлӧн вын.

— Час, — шуӧ, — час. Ме вӧтла: ньӧба нянь
И кутам овны озыра да бура.
Ӧд тайӧ кыйдӧс вылӧ мыйта быдтор сюрӧ!
Пыр овны ошъяс моз? Оз шогмы. Тырмас! Шань! — 

Ур вузалӧ. Купеч сэк вывті бур:
Дзонь тшекверт сувтӧдас, мед дядьлы нимкодь вӧліс.
— Ю, ю. Тэ шонӧдчы. Ӧд аддзан, кутшӧм тӧлыс?
Ме тэныд сета ставсӧ: нянь и нур. — 

Ас вӧвнас сійӧ ваяс дядьлы мешӧк пызь,
А тӧлыс тані ӧкмыс тӧлысь ружтӧ.
Сэк еджыд лым улас му нинӧм тэн оз чужты,
А мешӧк пызь... Он вобыд пӧжась. Кысь?

О, Коми край! Зэв гӧль тэ вӧлін, гӧль.
Йӧз тэнад пӧттӧдз вӧрсӧ-васӧ лойис,
Кӧть вӧліс вежӧра, но этша сійӧ сёйис
И пӧрысьмис зэв водз. Нелямын? Сідзкӧ, пӧль!

И корсьны-ӧ сы керка пытшкысь мен
Фарфор, дзирд коян бронза либӧ фаянс?
Дзик весьшӧрӧ! Скамьяа пызан сайӧ,
Свал тасьті дорӧ сёйны пуксис нэм.

Свал тасьті, сюмӧд шердын, сюмӧд доз — 
Со сылӧн сэк став озырлуныс вӧліс,
Кӧть нэмсӧ кыскис сьӧкыд уджлысь кӧлыс
Да прамӧя эз аддзыв шоныд поз.

Вай пемыд гусьыд чеччы, менам дед,
Да талун видзӧдлы, мый тэнад муын вӧчсьӧ:
Выль паськӧмӧ став парма тэнад вӧччис
И некодыр не тӧдны сійӧс тэд.

Тэн колӧ кӧ, тэ вӧтӧд море сай,
Тэ воан сэтчӧ ӧні гоз-мӧд часӧн,
Встречайтны верман тӧлысь вылын асыв, — 
Выль шонді улын мыссьӧ тэнад край!