ЛЭБАЧ


Баракъяс тані да нӧбалан лыа,
Кӧрт сутугаа потшӧс гӧгӧрбок.
Кыдз быттьӧ гагъяс дука куйӧд пиын:
Тан жуам-лойсям — татшӧм оланног.

Йӧз шонді петӧ-кыптӧ нӧрыс сайын,
Но мыйла сылӧн чужӧмбаныс руд? —
Оз шонты ни оз лелькуйт югӧръясӧн, —
Нач сійӧ сӧмын кувсьӧм, кельыд чут...

Со лагерь сайын му, код вӧрлань кыссьӧ,
Сэн асывъясын — коса лэчтӧм шы.
Ме ордӧ тӧрыт, невӧляӧ кыськӧ,
Шань лэбач лэбзис сьывны сьыланкыв.

Эн сьыв тан, лэбач, абу ыджыд мог кӧ,
Ӧд лагераным вермас вошны лов.
Тэ аддзан ачыд — мыйта вирыс, шогыс,
Тан мырдӧн синва ньылалам ми со.

Ой, тэрмасьышт вай, кокни бордъя гӧстя,
Мен вочавидзны: бӧрсӧ лэбзян кор
Странаӧ, кодӧс радейта ме пӧся?
Ме кӧсъя шуны тэныд ӧтитор.

Яр сьӧлӧм пытшкын ыджыд корӧм кылӧ,
Мый олӧ меын уна-уна лун.
Зіль бордъя друг! Поэтлӧн кыдзи сьылан
Ас чужан муяс весьтӧ лэбзьы-мун.

Зіль бордъясыд да гора сьылан серти
Пыр тӧдас тэнӧ муса мем народ.
И шуас: — Лэбач вуджис паськыд эрдъяс,
Поэтсянь юӧр татчӧ вайис код.

Враг кӧть и дорис ки-кок сылысь чептӧн,
Но вӧля сыын пуӧ — ыджыд, пым.
Кӧть лагерын, поэтлысь кывсӧ чегны
Ни дорны, вины — абу сэтшӧм вын...

Поэтлӧн сьыланкывйӧн яра ӧзйы,
И гортлань тэрмась, паськӧд бордъя сыв.
И ачым кӧ ме кувся кӧнкӧ йӧзын,
Ас муын кутас овны сьыланкыв!