КОМИ ИНО-ын ВЕЛӦДЧЫСЬЯСЛЫ


«Сьӧкыд жӧ овны
	ӧнія дырйи»
(Быдлаысь
	сійӧ и кылан).
«Ӧтитор абу,
	мӧдтор пӧ абу...
		Тшыгла дзик кулан!»
	«Сакарыд, няньыд,
	табакыд, яйыд...
		Ставсӧ пӧ
		войнаыд сёйис!»
«Паськӧм ни кӧмкот,
	сёян ни юан...
(Весиг ӧд тасьтіыд
	выйӧнтӧ — сёйысь!)
Мый вылӧ лачаӧн
	та бӧрти сэссясӧ олан?!»
Тадзикӧн кайтӧ,
	быд воськов няргӧ
		лун кежся олысь.
Тадзикӧн мӧвпалӧ
	важ олысь, пӧрысь
(Шонъянӧс, казьтывлӧ
		важсӧ!).
Став олӧмныс
		налӧн —
мичаа новлӧм
да чӧскыда
		сёйӧм.
			Синтӧмӧсь!
Оз тӧдны кӧсйыны,
мый накӧдсӧ орччӧн
	мӧд олӧм
		мунӧ.
Пыралам сы могысь
	институт-
		велӧдчанінӧ.
Зымвидзӧ-сулалӧ
	кар шӧрын ыджыд
		каменнӧй керка.
Вӧвлі тан важӧн
	важдырся власьтлӧн
		«дуковнӧй школа».
Шуштӧм зэв вӧвлі
	олӧмъяс тані.
Кузь калидоръяс
	тюрма кодь гажтӧм.
Эз лысьтлы тувччыныс
	джодж кузя «бурсак»;
Полӧмла сювтчыліс
	ичӧтик
	сьӧлӧмыс сылӧн
(Коньӧрӧй, йӧршитӧм
	гуын моз
		овліс).
Ӧні нӧ — весь
	стенъясыс сьылӧ!
		Юръялӧ, гӧлӧсъяс кылӧ.
Рытладор,
	удж бӧрын
		котӧрӧн мунӧ
			велӧдчысь уна.
Сьылігтыр пырӧ
	(Оз нин ӧд йӧзӧ!)
Важ керка том йӧзӧн
	гажаа тырӧ.
Кымын сэн зонмыс!
	Кымын на нылыс!
Став Коми му вывсьыс,
		тыдалӧ, тырмӧм.
Тӧвйывса чужӧмъяс...
А кутшӧм на паськӧмъяс?
	Тыдалӧ, петӧма
		пармаыс ачыс
(Яклаков вӧлі кӧ,
	ёна и чукраліс плешсӧ
		да «портитіс» вирсӧ).
Парма морт сьӧвзяс
	да сьӧлӧмсьыс шуас:
«Мед кӧть и тайӧ здук
	кынӧмлы «норма»,
сы пыдди оз ков
	некутшӧм «порма»!
Важ олӧм, сійӧ мед
	му пырыс мунас!»
Студент морт оз повзьы,
	ковмас кӧ, кокас
		кӧмалас нинкӧм.
Коми ныв оз яндысь
	ӧнія дырйи
	пасьталас шушун...
Сідзикӧн том йӧз
	тшыг вояс дырйи
		югыда олӧмӧ кыссьӧ.
Велӧдчӧ-туйдысьӧ,
	овны на кӧсйӧ,
ӧдйӧджык суӧдны,
	верстайтны важсӧ.
«Нормаӧн» сукар сор
	наука йирӧ.
Сьӧлӧмысь тӧдӧмъяс
	тэчалӧ юрӧ.
Чолӧм тэд, ИНО-ӧй —
	комилы
		велӧдчанінӧй!
Мывкыдлун,
	дзоньвидз да шуд
		тэд,
			выль петӧм
				пармаса йӧзӧй!
Долыда, вокъясӧй,
	олӧй!
Гажаа, чойясӧй,
	сьылӧй!