КӦИН

Басня

Кыйсьысьяс пишщальясӧн да понъясӧн вӧтлысисны кӧин бӧрся. Кӧин дзик пикӧ воис, некытчӧ лои воштысьны сылы. Гӧняйтліс, гӧняйтліс вӧръясӧд да сэсся медбӧрти уськӧдчис сиктӧ. Кӧсйис сэн вӧзйысьны код ордӧ кӧ дзебсьыны понъясысь. Матыстчылас ӧти керка дорӧ, мӧдӧ (кӧсйӧ) пырны — быдлаын игана. Некытчӧ оз инась. Аддзас сэсся потшӧс вылысь каньӧс да и кевмысьны кутас:

— Кысільӧй-канильӧй, висьтав, коді тіян сиктаныд медся бур, коді эськӧ менӧ дзебас понъясысь да лыйсьысьясысь? Кылан, кыдзи горзӧны йӧзыс да увгӧны понъясыс! Ставныс ӧд найӧ ме вылӧ!

Кань шуӧ:

— Ветлы вӧзйысьныд Сьтэпан Миш ордӧ. Зэв бур морт сійӧ. Дерт, ме чайта, лэдзас!

— Бурнас эськӧ, гашкӧ, сійӧ бур, — шуӧ кӧин, — да ме ог лысьт сы ордӧ мунныс. Ыжсӧ сылысь джагӧдлі.

— Но-о. Сідзкӧ нӧ мун Демьян ордӧ вӧзйысьлы, — велӧдӧ кань.

— Демьянӧ?! Ог-ог! Ме вылӧ сійӧ колян восянь нин лӧгалӧ, балясӧ кук йӧрсьыс пышйӧдлі да.

— Ветлы нӧ сідзкӧ Трӧпимӧ, сылӧн тонӧ матын керкаыс.

— Трӧпимӧ?! Сы ордӧ бара ме ог нин лысьт мунныс. Кодкӧ во сылысь куканьсӧ сёйлі да весиг паныдасьныс сыкӧд ог лысьт.

— Сідзнад кӧ лёк… — шуӧ кань. — Гашкӧ нӧ, тэнӧ дзебыштлас Семӧ?

— Ок, кысільӧйӧй! Сылысь ӧд ме чаньсӧ джагӧдлі, да важӧн нин сійӧ ме вылӧ пиньсӧ кеслӧ, вины кӧсйӧ.

— Аттӧ, сідзкӧ нӧ тэ став сиктсаыслы нин пакӧсьт вӧчлӧмыд, — шуӧ кань. — Мый вылӧ лачаӧн нӧ эськӧ татчӧ тэ локтін? Код вылӧ надейтчан, зон? Гм… Миян мужикъясыд абу на тыр йӧйӧсь. Кутасны дорйысьны асланыс юр вылӧ. Виччысь! Ачыд тэ мыжа — ачыд и вештысь кыдз кужан!