«АРТИСТЪЯС»

Кузь лун чӧж камӧдчис-вӧчасис Митя Коснырев. Чинталіс пӧвъяс, стружитіс, тувъясис. Артмис зэв мича сквореч поз. Рытъявылыс нин ӧшӧдіс сійӧс керка бокын сулалысь джуджыд кыдз вылӧ. Лэччис пу вылысь да дыр на гонняліс аслас вӧчӧмтор вылӧ. «Мед эськӧ скворечьяс ӧдйӧджык воисны, а то он и тӧдлы найӧ позйӧ пышкайяс овмӧдчасны. Найӧ ӧд оз тӧдны, кодлы ме вӧчи тайӧ скворечниксӧ. Киӧй со весиг гаддяліс».

Коли некымын лун. Ывлаыс шондӧдіс. Кузь лун чӧж ызгисны шоръяс, вой кежлас сӧмын найӧ тупкылісны вомнысӧ.

Митя быд асыв петаліс кыдз пу дорӧ. Дыр чатрасис скворечник вылӧ, но сэні некод эз кыв.

«Оз ӧмӧй нӧ аддзыны? — майшасис детина.

Ӧти асылӧ Митяӧс чуксаліс батьыс ёна водзджык:

— Мый нӧ узян, мастерӧвӧй морт? Ӧшинь улад со «артистъяс» гӧлӧс быртӧдзыс нин сьылісны.

— Мыйсяма «артистъяс» Эн вай ылӧдлы.

— А тэ чеччы да видзӧдлы. Ме налысь сьылӧм-гажӧдчӧмсӧ быдса час нин кывза. Лӧсьыда, моръясыд, ливкйӧдлӧны.

Батьыс восьтіс ӧшиньсӧ, и Митя зэв бура кыліс лунвылысь воӧм лэбачьяслысь сьылӧмсӧ.

Котӧрӧн локтіс ӧшинь дорӧ, видзӧдліс кыдз вылӧ и радысла мӧдіс кутлыны батьсӧ.

— Скворечьяс! Ура! А ме вӧлі пола, мися оз, гашкӧ, аддзыны меӧн ӧшӧдӧм скворечниксӧ.

— Аддзӧмаӧсь на тай со.

Сьӧд гӧна, виж ныра сквореч гозъя пыр жӧ босьтчисны удж бердӧ. Жбыркнитласны-лэбзьыласны кытчӧкӧ, ваясны вомас гӧн либӧ кос турун. И пыр жӧ вайӧмторсӧ пыртасны позъяс. Уджыштасны мыйкӧ дыра, сэсся ӧта-мӧд вежмӧн сьылыштасны. Лунтыр кӧть кывзы налысь мыла гӧлӧссӧ, майбыр он дӧзмы.

Бур, мый Митя эз дышӧдчы да ас кадӧ вӧчис скворечьяслы юр сюянін. Ӧні найӧ водзӧссӧ арӧдз кутасны гажӧдны Митяӧс.