ШОНДІА ЛУН


Визувтӧ паськыда, лӧня
Югъялігтыр Эжва ю.
Быттьӧкӧ выль эзысь вӧня
Пармаса войтырлӧн му.

Шондіыс сы весьтын ворсӧ,
Нюмъялӧ, ёна оз сот.
Ю кузя ветлӧ да горзӧ
Вель уна юсь-пароход.

Ва шӧрті гӧрд рӧма флагӧн
Кывтӧ пур бӧрся пур.
Лэдзӧма кер коми ягын
Рӧднӧй страналы зэв бур.

Ю пӧлӧн — муяс да видзьяс.
Налӧн кӧзяин — колхоз.
Вадорын юргӧны сиктъяс,
Ӧтувйӧн уджалігмоз.

Гымалӧ поездлӧн мунӧм.
Кылӧ заводлӧн гудок.
Быдторсӧ аддзан сэн уна,
Сӧмын он аддзывлы шог.

Видзӧдӧ Эжва да шуӧ:
«Со кӧні олӧмлӧн мич!
Шуд коми войтырлӧн туӧ,
Тулысын тула ме кыдз!

Дзорга кӧть ылӧ, кӧть матӧ,
Вывлань кӧть увлань тэ мун,
Быдлаын выль миян кадӧ
Куслытӧм шондіа лун!»