ТЭНАД СЬӦЛӦМӦ ТУЙ


Ме тэын ола и тэын кула,
Но менам тэ дорӧ — помтӧм туй.
И туяс мыйыс нин кӧть эз сулы,
А пыр тай муна и эг на жуй.

Мем тэнад сьӧлӧмӧдз некор пырны
Ӧд Енмыс, гашкӧ да, оз и сет,
Кӧть лолӧй муслунӧн важӧн тыра,
Кӧть кодкӧ шуӧ, мый ме — поэт...

Ме тэнад нюръясӧ вӧя помӧдз
И воша Пармаад да ог пет.
Но прӧста али мый ми на томӧсь?
Но тэнӧ некодлы ме ог сет.

Ме кывны дугда скӧр Парма горысь...
Но меным шулӧма Енмыс: мун!
Ме, чужанінӧй, тэ водзын — корысь,
И пидзӧс вылын ме — вой и лун.