САЛАТ

Урок вылын Василиса Николаевна лыддис велӧдчысьяскӧд мойдъяс, а помланьыс шуис:

— Челядь, а гортаныд ті думыштӧй мойд-салат.

Нывкаяс и детинкаяс чуймӧмӧн видзӧдлісны ӧта-мӧд вылас. Некод нинӧм эз гӧгӧрво.

— А мый сійӧ мойд-салатыс? — кисӧ лэптіс да юаліс велӧдысьлысь Евлог.

— Ті босьтӧй ӧти мойдысь ӧти геройӧс, шуам, Иван-дуракӧс, мӧд мойдысь — мӧдӧс, шуам, Дюймовочкаӧс, а коймӧдысь — бара выльӧс, но, шуам, Гӧрд Шапочкаӧс, да и лӧсьӧдӧй выль мойд. Вот и артмас мойд-салат.

— А-а, гӧгӧрвоим, — шызисны велӧдчысьяс.

— Но и бур, — нюмдіс Василиса Николаевна.

Аскинас челядь мӧда-мӧд вежмӧн висьтавлісны ассьыныс лӧсьӧдлӧм мойдъяс, сӧмын Гриша вӧлі зумыш. Кор Василиса Николаевна шыӧдчис сы дорӧ, Гриша нурбыльтіс:

— Менам салатыд эз артмы. Мамӧкӧд весиг книга вылысь видзӧдлім, но эгӧ сяммӧй лӧсьӧдны.

— А кутшӧм небӧг нӧ босьтлінныд?

Гриша кыскис партасьыс книга да мыччис велӧдысьлы.

Василиса Николаевна босьтіс небӧгсӧ да лыддис: «Салатъяс да закускаяс».

И ставыс серӧктісны.