ОЛІС-ВЫЛІС СИЗЬ

Уна во оліс вӧрын быдӧнӧн радейтана сизь. Тані сылӧн горт, семья, быд пу и куст сылы тӧдса.

Водз садьмӧ удж радейтысь кӧзяин. Асывсяньыс колӧ прӧверитны паськыд участок, эз-ӧ пуясӧс заводитны тшыкӧдны горш гагъяс, пучӧйяс.

Сэзь лунъясӧ ылӧдз кылӧ вӧрса телеграфистлӧн тотшкӧдчӧмыс: «тук-тук-тук...» Природа радейтысьяс дыр кывзысясны тайӧ тӧдса шыас, вӧралысь некор оз повзьӧд сійӧс. Эз вӧрӧдлыны вӧрса олысьӧс миян батьяс, дедъяс. Та вӧсна, гашкӧ, и сійӧ сэтшӧм матӧдз сибӧдӧ йӧзӧс.

Вӧрӧ, кӧні оліс сизь, волывлісны уна сикас йӧз: ӧтияс пищальӧн, мӧдъяс — черъясӧн да пилаясӧн, коймӧдъяс — пестеръясӧн, наберушкаясӧн. Сизь некодлы лёктор эз вӧчлы. Воласны и бӧр мунасны. Абу жаль вӧрыс. Ӧд йӧзыс шаньӧсь, тӧлкаӧсь, мед кералӧны пес, вотӧны тшак да вотӧс, шойччӧны, лолалӧны вӧрса сӧстӧм сынӧднас.

Тадзи эськӧ и колляліс ассьыс нэмсӧ сизь — уджаліс, быдтіс сизьпиянӧс, видзис пуясӧс висьмӧмысь. Но виччысьтӧг шковӧбтіс лыйӧм шы, и сійӧ жӧ здукас зіль сизь уси пемыд гуӧ. Вӧлӧмкӧ, абу став йӧзыс шаньӧсь.