ОЛЕСЬОлеськӧд ми асылын шутитім, ворсім, Мен яблӧкъяс нетшкыны сійӧ эз мудз, — Медмичасӧ, юмовсӧ пыр сійӧ корсис, Мед нэм чӧжӧй помнитсис мен Беларусь. — Дзик первойысь воинныд, сёйӧй, эн жалитӧй: Тан яблӧкыд сы мында — лыдсӧ он тӧд. А кутанныд мунны, ми додь тыр сэк козьналам Да сэтшӧмӧс, коді яр кыа кодь гӧрд. Тадз асывнас вӧлі, а воськовтіс лун шӧр, Ме кылі сэк юӧр и муртса эг усь, — Мен кажитчис, йирмӧг сэк паськӧдіс вынсӧ Сідз, чусмыліс быттьӧкӧ став Беларусь. Кык детинка мунасны вотӧсла вӧрӧ Да сімӧмӧс мина сэсь аддзасны друг. — Мед куйлӧ, проклятӧй. Олесь, тэ эн вӧрӧд! — А сійӧ оз терпит, и со менам друг... Кыдз тіянлы висьтавны?.. Резсьӧма вемыс... Олесь мен оз нюжӧд нин яблӧка ки. Ме кӧдзалӧм шой дорас сулала шемӧс, И морӧсын гыалӧ скӧрлунлӧн би. Ті аддзанныд, войтыр? Войналӧн кок туйыс Эз кӧдзав на татӧн — век ветлӧ на смерть.. Да кыйӧдчӧ куст дорын, кыдзи лёк Катшыс, А лӧз океан сайын бушковлысь смерч, Выль атомнӧй бушковлысь пӧльтӧны бара, Мед миянлысь мырддьыны шонді и шуд, Мед пазӧдны выльысь и сиктъяс и каръяс, Руд пӧимӧ пӧртны веж дзоридза му. Ме кыпӧда гӧлӧс и шуа: народъяс, Ті видзӧдӧй сюся, мед атомнӧй тшак Эз кыпӧдчы некор, эз некытӧн подъясь, — Эн лэдзӧй, мед кияссӧ выныштіс враг! 1953 во.
