МУДЕР КАТША

Вӧралан керкаӧ ми воим мудзӧсь. Джуджыд козъяс пӧвстӧд писькӧдчис рӧмыд. Пуяс сулалісны шы ни тӧв, быттьӧ вугралісны сьӧкыд удж бӧрын. Паськыд вожъяса пожӧм вылын некымынысь горӧдіс катша да, миянӧс казялӧм бӧрын, лэбзис пыдӧджык вӧр пытшкӧ.

Сьӧкыд туй прӧйдитӧм бӧрын мудзим. Колӧ ӧдйӧджык ломтыны пач, ужнайтны чӧскыд сьӧла шыдӧн да водны шойччыны. Другӧй вайис кӧдзыд ва, чукӧстіс менӧ мыссьыны. Муні керка пельӧсӧ, кӧсйи босьтны майтӧг, кодӧс некор эг идравлӧй, но эг аддзы. Корсим кыкнанным, но сідзи и эз сюр.

Мӧдысь вӧрӧ кайигӧн босьтім нин кык кусӧк майтӧг. Но мӧд луннас керка пельӧсӧ кольлӧм чӧскыд дука майтӧг бара воши.

— Кодлы нӧ майтӧгыс колӧ? — скӧраліс другӧй. — Колӧкӧ, кытчӧкӧ мӧдлаӧ пуктін да вунӧдін?

— Эг жӧ вунӧд, со тані вӧлі.

Ковмис керкаысь петкӧдны мӧд майтӧгторсӧ. Мыссигчӧжным дӧзмӧдчис катша. «Китш-катш... китш-катш...» — пель сьӧдмытӧдзным горзіс сійӧ.

Аскинас ме вӧрысь локті водзджык. Гудыр енэжысь гылалісны лым чиръяс. Найӧ дыр бергалісны кӧдзыд сынӧдас, сэсся бобувъяс моз пуксялісны кын му вылӧ. Чизыр тӧв лайкйӧдліс пуяслысь вожъяссӧ. Эз кыв лэбачьяслӧн сьылӧм шыыс.

Муртса на петі паськыд луд вылӧ, вӧралан керка дорысь бара кыпӧдчис катша да лэбзис ӧткӧн сулалысь пожӧмлань. Сылӧн вомас мыйкӧ вӧлі.

Чургӧді пищальӧс, кӧсйи лыйны, но мудер катша пыр жӧ казяліс лӧсьӧдчӧмӧс, повзис да вомсьыс уськӧдіс нуанторсӧ.

Окота лои видзӧдлыны, мый жӧ сэтшӧмсӧ лэбӧдіс кузь бӧжа катша. Котӧрті водзлань и сэн жӧ шай-паймуні: ляпкыдик пелысь пу бокын куйліс миян чӧскыд дука майтӧгторным.

— А-а, со вӧлӧм коді гусясьӧ!

И ставыс лои гӧгӧрвоана.