МЕ МУНІ ГОРТӦ


Ме муні гортӧ — менӧ вой тӧв кынтіс,
Ме муні гортӧ — сывъяліс сьӧд вӧр.
Войпӧльыслы ме кывбуръясӧн мынті —
Ме гортын, и ог бергӧдчы нин бӧр.

Дзор нитшъяс вывті лым питі моз муні,
И йиа ваӧн кояліс мем зэр.
Но туйсӧ чужанінӧ ме эг вунӧд,
Кӧть нӧшавлывліс чорыд киа шер.

Ме помтӧм-дортӧм нюръяс пиас вӧйлі,
Ме локті гортӧ — ставнам люстик ва.
А кодкӧ шуис: «Колӧма тай йӧйлы
Сідз петны — пода туйыд абу ма».

Ме локті гортӧ, кӧдзыдысла тіриг,
А киӧй куш, и сьӧрсьым нем эг вай.
Но пӧсь синваӧн бӧрді сиктӧ пыриг,
И шуда, чужанінӧй, ассьым пай.

Ме локті, чужанінӧй, ме эг вунӧд.
Ме келі няйт и вуджи зыбуч нюр.
Ме корси тэнӧ сэсь, кӧн муыс уна,
А донаджыкыс тэысь эз и сюр.