КЫДЗ ПУ ВЫЛЫН СЬЫЛІС ЖОНЬ
Помтӧм-дортӧм парма вывті шлывгисны мисьтӧм кымӧръяс. Найӧ быттьӧ кӧсйисны лэччыны муас, дзебны паськыд эшкын улӧ вӧр-васӧ. Вӧралӧм йылысь талун нинӧм и думайтны: асывсяньыс енэжыс бӧрдіс сьӧд синваӧн. Дзебсисны пӧткаяс. Дугдісны сьывны лэбачьяс, кодъяс асывсянь рытӧдз гажӧдлісны пармасӧ.
Вӧрса ордымӧд восьлаліс ӧтка морт, мудзӧма, кӧтасьӧма. Резинӧвӧй сапӧг улас болскакыліс кизьӧр няйт. Мунны сьӧкыд. А зэр кисьтіс и кисьтіс.
Вӧр керка тыдовтчис регыд. Чикышов сійӧс аддзис ылысянь на. Кӧрт листысь вӧчӧм трубаысь енэжлань пуркӧдіс-кайис кизьӧриник тшын. Сідзкӧ, позьӧ шонтысьны и косьтысьны.
Локтысьлы паныд петіс ичӧтик тушаа шочиник тошка дед, коді оліс тані, видзис лесопунктлысь ломтас.
— Примит гӧсьтӧс, дед, — шыасис Чикышов.
— Лок, лок... Патератӧ нопъяд он вӧдит.
Гӧсьт пӧрччысис, заводитіс косьтысьны. Пӧсь чай да вина бутылка варовмӧдісны Чикышовӧс и дедӧс. Вӧралысь коймӧд пӧрйӧ нин ошйысис аслас кык ствола выль ружйӧнас. А пищальыс сылӧн и збыльысь мича: стволъясыс югъялӧны, лӧжаыс пелькиник. Дед кывзӧ гӧсьтлысь баквалитчӧмсӧ, но вомавны яндысьӧ.
«Ошйысь, сыысь ӧд деньга оз ков мынтыны».
Ичӧтик керкаын лои жар. Дед восьтіс ӧдзӧссӧ. Зэрыс дугдӧма нин. Быттьӧ тайӧ здуксӧ и виччысьӧма, пасьтӧм кыдз вылӧ пуксис жонь да кутіс гажаа сьывны.
— Быд лун менӧ гажӧдӧ, — сьылысьлань меліа видзӧдліс дед, сэсся петіс керкасьыс да муніс песла. Эз на удит вӧчны кызь воськов, мышладорас грымӧбтіс лыйӧм шы. Кыдз пу вылысь уси сьылысь лэбач.
Дедлӧн скӧрмӧмысла зэлалісны сӧнъясыс, а гӧсьт быттьӧ дэльӧдіс сійӧс:
— Но, бур абу ружйӧыс, дед?
Старик кызмырдӧн матыстчис кыдз пу дорӧ, лэптіс гӧрд морӧсаӧс. Сы вомысь петіс вир. Дед пуктіс сійӧс ки пыдӧсас да дыр сулаліс тадзи, сэсся кодйыштіс сапӧг бӧрнас ичӧтик гуран, лэдзис сэтчӧ лыйӧм жоньӧс, кагаӧс моз тубыртіс сійӧс пу коръяс пытшкӧ да гуаліс.
— Эк, тэ.. Пищаля морт... Кыптіс тай киыд... Узьны эн лӧсьӧдчы. Ог лэдз! — вазьӧм синъясас тыдаліс сы мында скӧрлун, мый пищаля морт весиг бӧрыньтчис.
Вӧрса стӧрӧж пуктіс черсӧ киняулас да надзӧникӧн восьлаліс тшемӧн сулалысь вӧр пытшкӧ. Бӧрсӧ сійӧ эз бергӧдчы зэв дыр. Чикышовлы, дерт, эз вӧв окота эновтны шоныд керкасӧ, но и кольччыны эз позь. Ковмис пасьтасьны, мунны.
«Гӧститӧді, юкталі, а кутшӧмкӧ жонь вӧсна вӧтліс», — думнас видчис Чикышов.
Но быть лои мунны.
