КУТШ ДА РАКА

Ыджыд вӧлі рӧдвуж ракалӧн. Уна вӧлі сылӧн пиян. Воисны тулысын дзодзӧгъяс, юсьяс. Поздысисны, лӧсьӧдчисны быдтысьны. Аддзис поздысьӧмтӧ налысь рака. Кутіс колькнысӧ гусявлыны. Коркӧ лэбӧ сэті тупъюр варыш. Буретш суис ракатӧ гусясянінас. Сьӧлӧм сылӧн пузис. Лэбис сера кутш дінӧ норасьны. Сера кутш ыстіс ракала пышкайӧс. Тайкӧ сійӧ оз вермы ракаӧс: оз лок, пыксьӧ. Лои тодмышкалігтырйи вайны. Сера кутш пуксис судитны ракаӧс.

— Паськыд вома ракаӧй! Тэ йылысь зэв тай нӧ лёк юӧр воис. Тэ пӧ тай йӧз эмбур вылӧ китӧ нюжйӧдлан… Гырысь пӧткаяслысь колькъяс гусявлан!

— Чӧв, югыд шондіӧй сера кутшӧй! Дзик прӧста тайӧ суклялӧма пӧрысь выжывыд, тупъюрыд.

— Тайӧ ӧмӧй на сӧмын, — шуӧ кутш. — Висьталӧны сэсся, тэ пӧ кӧдзысьяс бӧрся став рӧдвужнас вӧтлысян да му вывсьыс кӧйдыссӧ ӧкталан.

— Ок-ок-ок, югыд лунӧй кутшӧй! Дзик прӧстӧй сёрни тайӧ.

— Висьталӧны — кольтаяс пӧ да чумалияс бабаяслысь пасьян став рака котырнад.

— Югыд шондіӧй кутшӧй! Ёна жӧ менӧ гудралӧмаӧсь, суклялӧмаӧсь.

Сэсся сера кутш тшӧктіс ракаӧс пуксьӧдны чижовкаӧ.